بررسي‌هاي يك پژوهش دانشجويي حاكي از اثرات نامطلوب دارچين و آدمس هاي دارچيني بر بافت دهان است.
به گزارش سرويس «پژوهشي» خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا) ـ منطقه خراسان، آرزو شجيعي دانشجوي زيست‌شناسي دانشگاه فردوسي مشهد و امين سالاري دانشجوي دندانپزشكي دانشگاه علوم پزشكي مشهد به راهنمايي دكتر ناصر مهدوي شهري به بررسي اثرات دارچين و آدامس هاي دارچيني بر بافت پوششي مخاط دهان پرداختند.
براساس اين پژوهش دارچين به عنوان داروي گياهي براي كاهش اشتها، نفخ و درد شكم و احتمالا ديابت نوع دوم به كار مي‌رود اما استفاده از آن به خصوص آدامس‌هاي دارچيني اثرات سويي بر بافت مخاط دهان دارد.
در اين پژوهش، ايجاد زخم‌هاي دهاني كه در ابتدا به صورت احساس سوختگي در دهان نمايان مي‌شود از جمله آسيب‌هاي اين مواد بر بافت مخاطي دهان ذكر شده و آمده است: علاوه بر اين، ورم لب‌ها و التهاب و تكثير بافت پوششي دهان از ديگر اثرات سوء استفاده از اين ماده مي‌باشد.
اين مقاله مي‌افزايد: زخم‌هاي مزمن سطحي و ورم لب‌ها به درمان استوييدي پاسخ مي‌دهد و با حذف عامل آدامس به طور كامل خوب مي‌شود و التهابات و تكثير بافت پوششي نيز با قطع عامل تغييرات قابل برگشت مي‌باشد.
براساس نتايج اين پژوهش افرادي كه داراي سابقه التهاب و زخم در مخاط دهان هستند بايد در مصرف آدامس‌هاي دارچيني توجه كنند.
گفتني است، دارچين درختي است كه بيشتر در هند و چين مي رويد و پوسته‌هاي خشك شده آن به صورت پودر و به عنوان چاشني مصرف مي‌شود.
براساس يافته‌هاي دانشمندان عصاره دارچين فعاليت آنتي اكسيدان قوي و پتانسيلي براي كمك به حفظ قند خون و كلسترول دارد و بالا برنده قدرت سيستم ايمني و كمك‌كننده به كاهش احتمال بروز سرطان است.