پژوهش ها نشان می دهد فرضیه انتقال ژنتیکی اثرات سموم محیطی محتمل است. بنابراین تصور کنید مادر مادربزرگتان در زمان حاملگی در معرض سموم محیطی قرار داشته است. باور کنید اثر این سم دقیقا مثل ژن های بیماری زا به ما منتقل شده است.
به گزارش خبرگزاری مهر، محققان دانشگاه ایالتی واشنگتن دریافتند اثرات بیولوژیکی مخرب آسیب با سموم محیطی وقتی حیوان آبستن در معرض سم قرار می گیرد به چندین نسل منتقل می شود.
در این پژوهش که در نشریه Endocrinology به چاپ رسیده است، دانشمندان موش های آزمایشگاهی حامله را در معرض سم vinclozolin قرار دادند. این سم یک قارچ کش قوی است که در مزارع انگور استفاده می شود و روی عملکرد هورمون های تولید مثل تاثیر دارد.
پژوهشگران دریافتند: نه تنها تعداد اسپرم در بچه موش های نر که مادرشان در دوران آبستنی با این سم مواجهه کرده بودند کمتر از حد طبیعی بود، بلکه این موش ها در دوران بلوغ به بیماری های متعددی نیز مبتلا شدند. نزدیک به 85 درصد از فرزندان این موش ها به تومورهای سینه، بیماری های پروستات، بیماری های کلیه و اختلالات سیستم ایمنی مبتلا بودند. 
بر اساس گزارش ایوانهو، جفت گیری این موش های نر با موش های ماده سالم نیز موش های بیماری به بار آورد و انتقال بیماری های ناشی از تاثیر این سم بر اعقاب موش ها تا چهار نسل ادامه داشت.
به نظر می رسد تماس مادران به خصوص در نیمه حاملگی با سموم محیطی می تواند در نوه ها و حتی نتیجه های آنها در حالی که هرگز در معرض تماس با سموم محیطی نبوده اند بیماری ایجاد کند.
انتقال اطلاعات بیولوژیک بعد از مواجهه با سموم محیطی از مادران به فرزندان به واسطه تغییر در الگوی ژنتیکی مولکول  DNA نیست بلکه از طریق ذرات کوچک شیمیایی است که به مولکول DNA متصل می شوند. به عبارتی در حالی که ژن دست نخورده باقی می ماند ولی کنترلگرهای بروز و نفوذ ژن تحت تاثیر سموم محیطی تغییر می کنند.
این مطالعه نشان داد تاثیر عوامل محیطی روی تکامل بیولوژیکی به مراتب از آنچه تا کنون گمان می رفته بیشتر است.