وضعيت منابع موجود آموزشي اخلاق پزشكي حاكي از وجود كاستي‌هايي در اين زمينه مي‌باشد.
به گزارش خبرنگار «پژوهشي» خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، دكتر فاطمه شيد فر، پژوهشگر مركز تحقيقات اخلاق و تاريخ پزشكي دانشگاه علوم پزشكي تهران كه در نخستين نشست تخصصي زيرمنطقه‌يي آموزش اخلاق در علوم و فن‌آوري سخن مي‌گفت، خاطرنشان كرد: اخلاق پزشكي طي سال‌هاي اخير پيشرفت‌هاي زيادي در جنبه‌هاي مختلف كرده است. يكي از مسايل مهم و مطرح در اين زمينه آموزش اخلاق پزشكي است كه از مهمترين نيازهاي آموزي در حيطه طبابت مي‌باشد و طي دهه‌هاي اخير تحول زيادي يافته است.
وي افزود: براي افزايش توان آينده دانشجويان جهت رويارويي با مشكلات و معضلات اخلاقي، لزوم دسترسي كافي آنها به منابع مورد نياز در زمينه اخلاق پزشكي و آموزش هر چه بهتر اخلاق پزشكي با به كارگيري استادان مجرب در اين رشته و اختصاص ساعت‌هاي مجزا و ارائه هر چه بهتر دوره اخلاق پزشكي به چشم مي‌خورد.
دكتر شيدفر خاطرنشان كرد: پيشرفت‌هاي نوين در زمينه آموزش اخلاق پزشكي منجر به افزايش بهره گيري از تكنيك‌هاي كمك آموزشي و منابع مورد نياز در اين رشته شده است. در بسياري از كشورها برآوردي از وضعيت آموزش اخلاق پزشكي و منابع مورد نياز در اين رشته به منظور توسعه هر چه بيشتر اين علم صورت گرفته است و با توجه به نوين بودن اين رشته، هنوز در كشور تحقيقات منسجمي كه نشان دهنده وضعيت آموزش اخلاق پزشكي باشد صورت نگرفته است.
اين پژوهشگر مركز تحقيقات اخلاق و تاريخ پزشكي دانشگاه علوم پزشكي تهران به نحوه مطالعه خود و نتايج حاصل از آن اشاره كرد و افزود: اين مطالعه از نوع CROSS SECTIONAL بوده و در ابتداي طرح تماسي با معاونت آموزشي هر دانشكده گرفته شده و از آن درباره نام و شماره تماس گروهي كه آموزش اخلاق پزشكي را در آن دانشكده به عهده داشتند سؤال شد. سپس پرسشنامه‌اي به همراه نامه ضميمه مبني بر اهميت و اهداف طرح دادم اجراي آن در هت ارتقاء طح آموزش اخلاق پزشكي در دانشكده‌هاي علوم پزشكي كشور از طريق پست ارسال شد.
در ادامه جهت بررسي RELIABILITY پاسخ‌ها، پرسشنامه‌اي نيز به دو نفر از اساتيد ديگر كه اخلاق پزشكي را در هر دانشكده تدريس مي‌كرده‌اند ارسال شد و پس از يك ماه نامه‌اي ياد آور به آن دسته از اساتيدي كه پاسخ‌ها را نداده بودند فرستاده شد و در پايان اطلاعات موجود در پرسشنامه ها جمع آوري و كد بندي شده و آناليز اطلاعات از طريق SPSS صورت گرفت.
براساس يافته‌هاي اين پژوهش در 27 درصد از دانشكده‌ها گروه اختصاصي اخلاق پزشكي وجود دارد. در دانشكده‌هايي كه گروه اختصاص اخلاق پزشكي ندارند، در 37 درصد موارد گروه معارف اسلامي و در 25 درصد موارد گروه پزشكي قانوني مشمول آموزش اخلاق پزشكي در دانشكده مي‌باشند.
در ادامه اين يافته‌ها در 60 درصد موارد تعداد مدرسان كمتر از 4 نفر و در تمامي دانشكده‌ها درس اخلاق پزشكي در قالب يك درس دو واحدي تدريس مي‌شد.
همچنين در 60 درصد دانشكده ها طرح درس مدوني براي درس اخلاق پزشكي وجود دارد و از طرفي در 40 درصد دانشكده ها تعداد كتاب‌هاي موجود در زمينه اخلاق پزشكي كمتر از 10 عدد مي‌باشد.
وي با وجود اين اطلاعات به دست آمده اظهار داشت: نتايج مطالعه نشان مي‌دهند كه در بعضي از موارد اقدامات مفيدي براي آموزش اخلاق پزشكي صورت گرفته اما منابع موجود آموزشي حاكي از وجود كاستي‌ها در اين زمينه مي‌باشد بنابراين اقدامات لازم براي آموزش استادان مربوط و فراهم سازي منابع و كتب آموزشي ضروري است.