دبيركانون ادبي معاونت فرهنگي جهاد دانشگاهي واحد تربيت معلم كرج گفت: طنز را زاده غريزه اعتراض دانسته‌اند، منتها اعتراضي كه تعالي يافته و تهذيب شده، به عبارتي هدف طنز، اصلاح فساد است.
عفت كاظمي روز يكشنبه در كارگاه تخصصي شعر و ادبيات با عنوان "بررسي نوع ادبي طنز" افزود: هر چند طنز در لغت مسخره كردن و طعنه زدن معني شده اما در واقع شعر يا نثري است كه درآن حماقت يا ضعف‌هاي اخلاقي، فساداجتماعي يا اشتباهات بشر با شيوه‌اي تمسخرآميز و اغلب غيرمستقيم بازگو مي‌شود.
وي خاطرنشان كرد: شاعر يا نويسنده طنزپرداز با به مسخره گرفتن اشخاص يا آداب و رسوم و مسايل موجود در جامعه، از آنها انتقاد كرده و بدين طريق آنها را محكوم مي‌كند، با اين هدف كه ناهنجاري‌هاي اخلاقي و نابساماني‌هاي جامعه اصلاح شود.
كاظمي افزود: گفته‌اند كه طنزنويس همانند پزشك روح است كه وظيفه‌اش از بين بردن عوامل ريشه‌اي بيماريهاي مهم از قبيل دورويي، غرور و حرص و آز است.
وي ادامه داد: اشخاص، تيپ‌ها، طبقه‌بندي‌هاي مختلف جامعه و گاه كل جامعه بشري با طنز مورد انتقاد قرار مي‌گيرد و همين وجه تمايز انتقادآميز است كه كمدي را از طنز مشخص مي‌كند،زيرا در طنز، هدف از تمسخر صرفا خنداندن نيست، درحاليكه در كمدي، اغلب هدف اصلي خنده و سرگرمي و ايجاد نشاط و شادي است.
دبيركانون ادبي معاونت فرهنگي جهاد دانشگاهي واحد تربيت معلم كرج با بيان اينكه عبيد زاكاني بزرگ‌ترين طنزنويس ادبيات فارسي است، گفت: عبيد زاكاني، نثر و شعرخواني خود را وسيله حمله به عرف، عادات، معايب و مفاسد طبقه‌هاي مشخصي از اجتماع قرار داد، طنز او اغلب آميخته به هزلي تند و زننده است، رساله دلگشا، صدپند و منظومه موش و گربه نمونه‌هايي از آثار او دراين زمينه مي‌باشد.
وي افزود: درمورد اينكه شعر يا نثر، كدام براي بيان مضمون‌هاي طنزآميز مناسب‌تر است، بحث‌هاي بسياري شده و چنين به نظر مي‌رسد كه طنز خوب در هريك از اين دو شكل، از قدرت تاثير واحدي برخوردار بوده، اما از آنجا كه بيشتر آثار طنزآميز به نثر نوشته شده،مي‌توان گفت كه‌ارائه طنز خوب در شعر مشكل‌تر از نثر است.م/د