حجت‌الاسلام والمسلمين سيد حسن خميني با تاكيد بر اين‌كه پي‌گيري حادثه سقوط هواپيماي سي 130 اگر عزيزان از دست رفته را به دامان خانواده و جامعه بازنمي‌گرداند، دست كم سبب تكرار نشدن بيشتر اين حوادث مي‌شود.
به گزارش ايسنا،فرزند يادگار حضرت امام كه در مراسم اربعين شهداي ايسنا، سخن مي‌گفت، اظهار داشت: دلم مي‌خواست روزي براي عرض تسليت به ايسنا بيايم. وقتي آقاي نادعلي‌زاده فرمودند چنين جلسه‌اي است، ديدم مناسبت خوبي است.
وي در ادامه با اشاره به اظهارات اعضاي خانداوه شهيد حسن قريب مبني بر پي‌گيري علل حادثه سقوط هواپيماي سي .130،افزود: خواسته‌ي خانواده‌ي «قريب» در پي‌گيري اين حادثه و اعلام علل حادثه خواسته‌ي به‌جايي است و قبل از هركس بر عهده‌ي دوستان و بزرگواران در ايسناست كه اين مسائل را پي‌گيري كنند. اين امر اگر اين‌ عزيزان را به دامان خانواده و جامعه بازنمي‌گرداند، سبب تكرار نشدن بيشتر اين حوادث مي‌شود.
وي ادامه داد: امروز كه قصد داشتم به جلسه‌ي شما بيايم، كتاب «چهل حديث» امام را ورق مي‌زدم تا نكته‌اي را در اين باب پيدا كنم. روايت بسيار زيبايي را مرحوم امام (ره) در مقام صبر بيان كردند كه مي‌فرمايد « كسي كه در شدايد و مصائب صبر كند، خداوند پانصد درجه به او مي‌دهد و ميان هر درجه با درجه‌ي ديگر بسيار فاصله است» صبر بر مصائب - كه هركس در زندگي خود با آن مواجه مي‌شود و هيچ‌كس نمي‌تواند ادعا كند در زندگي‌اش چنين حادثه‌اي رخ نخواهد داد- يكي از مقامات و درجات اولياءالله است.
وي اظهار داشت كه ناليدن از صبر در حقيقت ناليدن از محبوب است و ناليدن از مصيبت، ناليدن از محبوب است.
سيد حسن خميني وي با بيان اين‌كه اگر از ديده‌ي لطف به هرچه در اين دنيا بر هر كس وارد مي‌شود، نگاه شود، كرامت است از جانب خداي سبحان، ادامه داد: كسي كه در مصائب صبر مي‌كند در حقيقت با خداي خودش رابطه‌اي را برقرار مي‌كند كه اين رابطه بيش از هر چيز مي‌تواند از ناحيه‌ي خداوند سبب بركت در زندگي او شود.
وي ادامه داد: اين‌كه مي‌بينيد در مصيبت سيدالشهداء (ع)آن لحظه‌اي كه تيرها فرود مي‌آيد باز هم ايشان از مقام صبر خارج نمي‌شود و مي‌فرمايد «صبرت علي عذابك» و مي‌فرمايد «يا الهي رضا برضائك».
فرزند يادگار حضرت امام ادامه داد: در مصائب دنيوي، حضرت اميرالمومنين (ع) پا را بالاتر مي‌گذارد و در دعاي كميل مي‌فرمايد «اگر در آن دنيا هم همه گونه مشكل پديد بياوري، اگر فراق تو نباشد، باز صبر مي‌كنم».
وي با تاكيد مجدد بر اين‌كه مقام صبر مقامي بالا و از آن اولياءالله است، اظهار داشت: حتما كساني كه در مقابل مصيبت‌ها صبر مي‌كنند ابواب بزرگي را بر خودشان باز مي‌كنند.
سيدحسن خميني در ادامه يكي از مراتب صبر را مرتبه‌ي شكر خواند و گفت: شكر در حقيقت از صبر بالاتر است. امام باقر (ع) روايتي دارند كه در كتاب چهل حديث امام (ره) آمده است. ايشان مي‌فرمايند «پيامبر يك شب در منزل عايشه بود و بسيار گريه، ندبه و خضوع مي‌كرد. عايشه نزد پيامبر آمد و گفت شما چرا گريه مي‌كنيد؟ شما كه قرآن در حقت فرموده ليغفرك الله ما تقدم من ذنبك و ما تاخر، خدا براي تو غفراني را در نظر گرفته كه هر گناه پسين و هر گناه پيشين را آمرزيد.شما ديگر چرا گريه مي‌كنيد. پيامبر فرمود به خاطر شكر خدا. به خاطر اين‌كه در برابر خدا بايد شاكر باشيم.»
وي اضافه كرد: در صبر به نوعي دوئيت وجود دارد اما شكر مي‌تواند رابطه‌اي عاشقانه‌تر را با خدا برقرار كند. آدم شاكر كه در اوج سختي‌ها شكر مي‌كند، همه‌ي آن‌چه را از جانب خداوند مي‌رسد لطف مي‌داند؛ اما صبر را سختي مي‌داند و تحمل مي‌كند. پس مقام شاكر مقام بالاتري است. شاكر مي‌گويد اين چيزي كه تو مي‌دهي باز لطف و كرم است.
سيدحسن خميني در ادامه با اشاره به جملات حضرت زينب(س) پس از واقعه جانگداز عاشورا گفت: اين يك مانور تبليغاتي نيست كه زينب كبري(س) در مجلس ابن زياد فرمود «كيف رأيت صنع الله في حق اخيك الحسين» . وقتي حضرت زينب (س) مي‌فرمايد «ما رأيت الا جميلا» واقعا در مقابل خدا هرچه مي‌بيند زيبا مي‌بيند.
وي ادامه داد: «ما موثرا في الوجود الا الله» وقتي مقام زينبي باشد آن وقت مي‌گويد:
گر خون من بريزي و بر من جفا كني

من از توام به حكم محبت تو از مني

بكش، ببند به تاراج و به يغما

براي قتل محبان بهانه لازم نيست
وي ادامه داد: اين رابطه‌اي مي‌شود كه ما بسيار مقاماتش را در طول تاريخ اسلامي خودمان داريم. كساني كه با خدا رفاقت مي‌كنند خيلي چيزها به دست مي‌آورند. ابراهيم ادهم شاهزاده‌اي بود در منطقه‌ي خراسان. يك روز خواب بود متوجه مي‌شود مردي روي پشت بام خانه‌اش راه مي‌رود. علت را مي‌پرسد، مي‌گويد شترم را گم كرده‌ام دنبالش مي‌گردم. مي‌گويد احمق! كسي دنبال شتر روي پشت بام مي‌گردد؟ مي‌گويد من احمقم يا تو كه دنبال خدا در نعمت و زر و دنيا مي‌گردي؟ پس اگر كسي احمق است كه دنبال شتر در پشت بام مي‌گردد، احمق‌تر از او كسي است كه خدا را در مال و منال دنيا دنبال مي‌كند.
فرزند يادگار حضرت امام ادامه داد: ابراهيم ادهم داستان‌هاي زيادي را روايت مي‌كند. روزي يكي از اهالي آن‌جا به ابراهيم مي‌رسد و آن را كنار دجله مي‌بيند كه با سوزني كفش خودش را پينه مي‌كند. مي‌گويد آن همه مال و منال را از دست دادي، چه به دست آوردي؟ ادهم سوزنش را در رودخانه مي‌اندازد و مي‌گويد ماهي‌ها سوزنم را به من بازگردانيد. روايت مي‌كنند هزار ماهي سوزن طلا بر لب از دجله سر در مي‌آورند. ادهم مي‌گويد من سوزن خودم را مي‌خواهم، يك ماهي سوزنش را به او مي‌دهد و او مي‌گويد اين كمترين چيزي است كه به دست آورده‌ام، باقي‌اش را نمي‌گيرد. اين در اثر رفاقت با خداست. مقام، مقام شكر است.
وي اضافه كرد: مقام شكر، مقام خيلي بالايي است. مخصوصا در مصائب. حضرت صادق (ع) مي‌فرمايد «علي في ايام دهركم نفحات علي فتعرض لها» در ايام زندگي شما لحظاتي وجود دارد، لحظاتي ايجاد مي‌شود كه بزنگار زندگي شماست. اين لحظات را مفت از دست ندهيد. به سراغ آنها برويد و خيلي وقت‌ها اين لحظات در مصائب پديد مي‌آيد. م/د