نخستين جلسه از سلسله نشست‌هاي تنفس در هواي سعدي با هدف بررسي مسايلي نظير عشق و مسايل اجتماعي در سخن سعدي از سوي معاونت فرهنگي جهاد دانشگاهي واحد تربيت معلم برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی جهاددانشگاهی واحد تربيت معلم دكتر بهادر باقري، استاد دانشگاه در اولين جلسه‌اين نشست‌ها به بررسي عشق در سخن سعدي پرداخت و توضيح داد: زبان سعدي از زبان امروز ما زنده‌تر است و نياز به تفسير ندارد و شعر او همانند يك شيء هنري است كه نمي‌توان آن را تجزيه كرد و تفسير كرد و هر چه بر قدمت آن افزوده مي‌شود ارزش آن بالاتر مي‌رود.

 وي افزود: شعر حافظ و سعدي تفاوت ماهوي دارند به طوري كه سعدي با سادگي توانسته است اشعاري بيان كند كه با خاطره ازلي ما در آميخته است و با روح ما در هر زماني صحبت مي‌كند و زبان دل ماست.

 باقري با تاكيد بر اين‌كه بازيگر يك بازي نمي‌تواند آنرا تفسير كند و بايد تماشاگر باشد، گفت: عرفا از حالت بازيگري درآمده‌اند و تماشاگر شده‌اند تا براي تفسير بازي تسلط پيدا كنند و سعدي نيز در شعرش هم بازيگر است و هم مفسر و هم تماشاگر.

 اين استاد دانشگاه با تاكيد بر اين‌كه شعر سعدي جهان شمول و زنده است، عنوان كرد: شعر سعدي ميراث ادبيات كلاسيك ماست و ويژگي‌آن جهان شمول بودن آن و هميشه زنده بودن آن است و هيچ وقت نمي‌ميرد.

 وي يادآور شد: سعدي، عشق را يك وديعه الهي و زميني و ملموس معرفي مي‌كند و در مقايسه با مولانا كه از عشق آسماني و غير قابل درك براي همه حرف زده، سعدي از عشقي زميني و قابل تجربه براي همه سخن به ميان آورده است.

 باقري گفت: همه غزليات سعدي يعني «دوستت دارم» يعني 700 غزل براي دوستت دارم! و هر غزلي براي يك معشوق گفته به طوري كه در غزل‌هاي او مي‌شود افتخار، نااميدي و ساير موضوعات مرتبط با عشق را دريافت و كاش مي‌شد فهميد كه سعدي اين اشعار را در چه شرايطي گفته است.

 اين پژوهشگر تصريح كرد: سعدي در شعرش آيينه‌اي جلو ما گذاشته كه هر كس نقش خود را در آن مي‌بيند و غزل او اوج نيست شدن عاشق در برابر معشوق است و عشق در سخن سعدي حقيقت، اخلاق و تقوا است و سراسر كائنات در عشق او وجود دارند.ح/الف