نشست «نقد و بررسی تحريف‌شناسی واقعه عاشورا» به همت گروه حوزه‌های علميه ايكنا با حضور حجت‌الاسلام والمسلمين محمدعلی جاودان، مدرس سطوح عالی حوزه علميه و محقق و پژوهشگر در زمينه تاريخ اسلام، به همت ایکنا در حسينيه آيت‌الله جاودان تهران، برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی سازمان فعالیت های قرآنی دانشجویان کشور، حجت‌الاسلام جاودان در ابتدا به بررسی تاريخ اجمالی عاشورا پرداخت و گفت: تاريخ عاشورا از بهترين بخش‌های تاريخ اسلام است زيرا كمترين مقدار از تحريف و زير و رو شدن توسط دشمن را در اين تاريخ می‌توان مشاهده كرد. وی افزود: اگر اين تاريخ را با ديگر بخش‌های تواريخ پيامبر(ص) و ائمه(ع) مقايسه كنيد كمترين تحريف را در می‌يابيد و آنچه از تحريف در اين واقعه به چشم می‌خورد همه مربوط به دوره شروع مرثيه‌خوانی و مرثيه‌خوانان قديم است و الا متن واقعه عاشورا بسيار پيراسته است. جاودان اظهار كرد: ما بايد برای تحليل تاريخ از متن صحيح تاريخ استفاده كنيم، تفسير تاريخ عاشورا منوط به متن صحيح تاريخ عاشورا است كه خوشبختانه در اين تاريخ نكات برجسته‌‌ای در زمينه دريافت حقيقت و فلسفه عاشورا داريم. وی ادامه داد: واقعه عاشورا از آنجا شروع شد كه استاندار مدينه كسانی را به سراغ اباعبدالله(ع) و عبدالله زبير كه از بيعت با يزيد سرباز زده بودند، فرستاد و آنها را به دارالاماره دعوت كرد كه عبدالله زبير از اين كار سرباز زد ولی امام حسين (ع) به همراه خويشان خود كه مسلح بودند به دارالاماره رفتند و در آنجا بدون آنكه بيعت كنند از دارالاماره بيرون آمدند.

 اين مدرس سطوح عالی حوزه گفت: سپيس امام (ع) به مكه رفتند كه در آنجا هم با دولت بنی‌اميه بيعت نكرد سپس به خاطر اينكه اهالی كوفه از ايشان دعوت كرده بودند كه ما نيازمند امام و پيشوا هستيم به خاطر اينكه جواب دعوت مردم را بدهند رهسپار كوفه شدند. وی تصريح كرد: حادثه عاشورا از رفتن امام (ع) به دارالاماره تا عصر عاشورا طول كشيد و تمام درخواست دولت بنی‌اميه از امام(ع) اين بود كه امام(ع) با آنها بيعت كند، يعنی امام(ع) قبول كند كه دولت بنی‌اميه مشروعيت دارد ولی امام از اين كار تحاشی كرد و سرباز زد.

 حجت‌الاسلام جاودان تصريح كرد: امام بيعت بنی اميه را نمی‌پذيرد چون اين كار را شرعی نمی‌داند، در جايی می‌فرمايند«اگر به لانه‌ی حشره‌ای پناه ببرم اينها مرا از آن بيرون می‌آورند و خون قلب مرا بيرون خواهند ريخت»، رسم خلفا چنين بود كه هر كس با آنها بيعت نمی‌‌كرد كشته می‌شد اين رسم كه رسم اسلامی نيست در تمام خلفا اسلام وجود داشت به جز اميرالمومنين(ع) كه تا خوارج كسی را نكشته بودند با آنها كاری نداشتند. اين پژوهشگر تاريخ اسلام گفت: بنی‌اميه امام حسين(ع) و ياران ايشان را كشتند و بر بدن ايشان و يارانش اسب‌ها تاختند و سرها بريده شدند كه در هيچ كجای تاريخ اسلام سابقه نداشت، فقط در زمان معاويه سر عمر بن حمق به علت بيعت نكردن بريده شد. وی به حديث وَ إِنَّمَا خَرَجْتُ لِطَلَبِ الْإِصْلَاحِ فِی أُمَّةِ جَدِّی أُرِيدُ أَنْ آمُرَ بِالْمَعْرُوفِ وَ أَنْهَى عَنِ الْمُنْكَر اشاره كرد و افزود: تمام حركتی كه امام از مدينه تا كربلا انجام دادند به خاطر اصلاح امت جدشان بود كه راه اصلاح آن امر به معروف و نهی از منكر بود و بيعت نكردن امام(ع) تجسم امر به معروف و نهی از منكر بود و امام می‌خواست بدين وسيله نامشروع بودن حكومت بنی اميه را نشان دهد. جاودان افزود: امام (ع) در برابر بدعت قيام كردند، حكومت بنی اميه از معاويه تا يزيد بدعت در اسلام بود، اينكه فردی شارب الخمر و فاسق امير المومنين شود يك بدعت بود و امام اين را نمی‌توانست بپذيرد. اين مدرس سطوح عالی حوزه گفت: در اسلام دو گونه امر به معروف و نهی از منكر داريم، يك بار امر به معروف و نهی از منكر در برابر گناه است كه اگر انسان خوف از جان داشته باشد وجوب آن برداشته خواهد شد ولی گونه‌ای امر به معروف و نهی از منكر در برابر بدعت داريم كه در اين صورت انسان ولو خوف از جان داشته باشد باز وجوب آن رفع نمی‌شود و امام(ع) در مقابل اين بدعت به قيامت جان خودش و يارانش و اسير شدن خانواده‌اش مقابله كرد. وی ادامه داد: امام(ع) می‌فرمود: اگر يزيد بر مسند خلافت تكيه كند از اسلام چيزی باقی نخواهد ماند و امام(ع) با حركت خود از مدينه تا كربلا و پس از آن توسط امام سجاد(ع) و حضرت زينب(س) تا شام پيام مخالفت خود با حكومت نامشروع بنی‌اميه را به سراسر جهان اسلام ارسال كرد به طوری كه پس از واقعه عاشورا يزيد و عبيدالله و ابن زياد پشيمان شدند و يكديگر را به دست داشتن در اين فاجعه محكوم كردند.

 حجت‌الاسلام جاودان در پايان گفت: قداست خون امام حسين(ع) نگذاشت كه تاريخ شهادت امام حسين (ع) را در خودش هضم كند به طوری كه پس از چندی قيام مختار و توابين شكل گرفت كه می‌گفتند برای توبه چاره‌ای جز كشته شدن نداريم، درست است كه حكومت يزيد سه سال طول كشيد ولی اين حركت امام حسين (ع) قداست حكومت يزيد را از بين برد و باعث شد بعد حادثه كربلا همه از وی برائت جويند.