نشست تخصصی «عاشورا؛ سبك زندگی» از سلسله نشست‌های تخصصی «عاشورا؛ قرآن مجسم»  با حضور پروفسور حسين باهر، عضو هيئت علمی دانشگاه شهيد بهشتی و حجت‌الاسلام والمسلمين سيد علی‌اكبر حسينی، عضو هيئت علمی پژوهشگاه علوم و فرهنگ اسلامی، در سالن اجتماعات خبرگزاری قرآنی ايران برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی سازمان فعالیت های قرآنی دانشجویان کشور در اين نشست تخصصی، پروفسور باهر با اشاره به اينكه عاشورا يك مكتب با تمام اصول و روش‌شناسی كامل است، بر لزوم كنار هم قرار دادن شعور حسينی در كنار شور حسينی تأكيد كرد.

 در ادامه اين نشست، حجت‌الاسلام حسينی نيز به بيان دو آسيب وارده بر الگوپذيری از ائمه اطهار كه خود راهنمای راه در تبيين سبك زندگی درست است، پرداخت و گفت: اين باور كه ائمه اطهار تافته جدابافته‌ای هستند و به دليل عصمت آنها، نمی‌توان از آنان الگو گرفت، آسيب بسيار بزرگی است و بايد دانست كه همچنان كه قرآن در مورد حضرت رسول(ص) گفته است پيامبر انسان عادی است و تنها تفاوت وی با سايرين اين است كه بر وی وحی می‌شود، درباره ائمه هم عصمت آنها مانع از الگوگيری از سبك زندگی آنها نيست.

 حسين باهر: امام حسين(ع) بيش از 60 سال سن داشته‌اند ولی دانسته‌های ما از زندگی ايشان محدود به شش ماه پايان زندگی آن امام همام است وی دومين آسيب وارده بر اين حوزه را اينگونه مطرح كرد كه ائمه(ع) هر كدام متناسب با شرايط زمان و مكان، بروز و ظهور ويژه‌ای داشته‌اند و شاخصه زمان امام حسين(ع) حضور در ميدان نبرد بود، پس بارزترين شاخصه رفتاری امام حسين(ع) كه بايد الگو شود، مبارزه با طاغوت است و ما می‌توانيم منطبق با قرآن اصولی را از رفتار امام حسين(ع) در مسير حركت استنباط و استخراج كنيم. باهر نيز با اشاره به اينكه امام حسين(ع) بيش از 60 سال سن داشته‌اند ولی دانسته‌های ما از زندگی ايشان محدود به شش ماه پايان زندگی آن امام همام است، گفت: عاشورا بعثت امام حسين(ع) و زمانی است كه وی برای هدايت از «من‌الحق الی‌الخلق» حركت كرد. وی به جايگاه بسيار مهم و ارزشمند زيارت‌های نقل شده از ائمه پرداخت و گفت: تمام مباحث عرفانی از امام حسين(ع) در زيارت وارث مطرح شده است و در تمام سخنانی كه از امام حسين(ع) مطرح شده شعار و شعور با هم هستند و تماماً فلسفه حركت و زندگی را مطرح می‌كنند. حجت‌الاسلام حسينی نيز در بخش ديگری از سخنان خود به دلايل حضور خانواده امام حسين(ع) در عاشورا اشاره كرد و گفت: به غير از مباحث تعبد در اين زمينه می‌توان مباحث تعقلی را نيز مطرح كرد و اين اقدام كاملاً جنبه عقلانی دارد. وی افزود: در آن دوران همراه داشتن خانواده در سفرها سنتی بوده كه اجرا می‌شده است؛ گاهی مطرح می‌شود كه اگر امام حسين(ع) می‌دانسته كه به شهادت می‌رسد چرا خانواده خود را با خود برده كه در جواب بايد گفت: امام حسين(ع) جز در موارد خاص با علم لدنی، شرايط زمانی را تحليل و پيش‌بينی نمی‌كرده است. حجت‌الاسلام حسينی با اشاره به اينكه خانواده امام حسين(ع) معلمان مشتركی داشته و از تربيت مشتركی برخوردار بوده‌اند، گفت: همين تربيت، خانواده امام را به معرفتی می‌رساند كه نمی‌خواهند اين موقعيت عظيم برای شهادت را از دست بدهند. حسينی: اگر ائمه را معلمان بشريت بدانيم ناب‌ترين دانش ائمه، در ادعيه آنها مطرح شده است، چرا كه در هنگام سخنرانی ائمه مجبور بودند فهم مخاطبانشان را مورد توجه داشته باشند اما در ادعيه چون خطاب به خداوند است محدوديتی در بيان مفاهيم و معارف وجود ندارد وی با اشاره به اينكه برخی تحريف‌ها در مورد عاشورا رخ داده و مانع از توجه به اصل و نحوه الگوپذيری از آن شده است، عنوان كرد: تعامل نه چندان پذيرفته‌شده‌ای بين عوام و عالمان وجود دارد كه موجب می‌شود يك پديده غيردينی به مرور رنگ دينی به خود گرفته و بعد از مدتی به مرحله‌ای برسد كه عالمان نتوانند در مقابل آن مخالفت كنند كه متأسفانه در فرهنگ عزاداری‌ها ما اين اتفاق رخ داده است.

 حجت‌الاسلام حسينی با تأكيد بر اينكه حسين(ع) ميوه‌ای نيست كه صبح عاشورا روييده و در ظهر عاشورا از بين برود، گفت: اگر ائمه را معلمان بشريت بدانيم ناب‌ترين دانش ائمه، در ادعيه آنها مطرح شده است، چرا كه در هنگام سخنرانی ائمه مجبور بودند فهم مخاطبانشان را مورد توجه داشته باشند اما در ادعيه چون خطاب به خداوند است محدوديتی در بيان مفاهيم و معارف وجود ندارد. وی با ابراز تأسف از اينكه دعا در جامعه كنونی ما به نحوی مطرح می‌شود كه فقط برای ابراز ناله و اشك مورد استفاده قرار می‌گيرد، گفت: اين جفايی است كه در فرهنگ مذهبی ما در مورد دعا وجود دارد. پروفسور باهر نيز در ادامه سخنان خود گفت: در مسئله عاشورا شعائر و مشاعر هر دو لازم است؛ يعنی عقل و عشق، اما متأسفانه شعائر عمدتاً وارد مباحث سياسی و سياست‌زدگی‌ها شده است و كار اباعبدالله الحسين(ع) در ايران به جای خواص در دست عوام قرار گرفته است.