دومین جلسه سلسله کارگاههای تخصصی اندیشه شناسی امام علی (ع) در نهج البلاغه  با موضوع « قدرت سیاسی از دیدگاه امام علی (ع) » با حضور دانشجویان علاقمند به نهج البلاغه از سوی مرکز فعالیت های قرآنی دانشجویان شعبه جهاد دانشگاهی واحد تربیت معلم با بررسی ویژگیها ، منابع ، انواع و کارویژه های قدرت سیاسی  ، ابزارها ، آفات و روشهای کنترل قدرت سیاسی از دیدگاه امام علی (ع) برگزار شد.
به گزارش روابط عمومی جهاد دانشگاهی واحد تربیت معلم ، پریسا پرند ، دبیر کانون نهج البلاغه معاونت فرهنگی جهاد دانشگاهی واحد تربیت معلم در این کارگاه با بیان اینکه قدرت سیاسی نزد امام علی (ع) تنها در مفاهیم تئوریک و به صورت نظری خلاصه نمی شود گفت : «  هنگامی قدرت سیاسی مفهوم می یابد که متجلی شود این یک اصل پذیرفته شده نزد امام علی (ع) است که عمل قبل از تعلیم قرار دارد . از آنجائیکه قدرت در این دیدگاه یک ابزار است  و بهترین کاربرد یک ابزار نیز استفاده موثر از آن می باشد ، بنابراین برای استفاده بهینه و موثر از قدرت سیاسی ، تنها سخن گفتن درباره آن کافی نیست بلکه هر چه بر وسعت استخدام آن اضافه شود . تجلی و تبلور آن نیز افزایش می یابد ، این طرز نگرش امام علی (ع) در دیدگاه های معاصر ، بعنوان یک ویژگی است که که نمی توان آنرا انباشت ، بلکه به خدمت گرفته می شود  و قدرت سیاسی در این دیدگاه از آنجائیکه همراه با عمل می باشد ، بنابراین دارای هماهنگی میان اجزاء خود بوده و دچار تناقض در ابعاد خود نشده است . زیرا در صوت وجود تناقص در نظرات ، به هنگام اجرای آن موارد ، تناقض قابل تشخیص می بود.»
وی در ادامه افزود : « امام علی (ع) به هنگام پذیرش قدرت سیاسی دارای تعریف ارقدرت سياسي بوده است و همین امر باعث شده است که بر خلاف قدرتهای فردی که در تحلیل از قدرت دچار تناقض می شوند . وجود سازگاری در ابعاد قدرت مشاهده شود . اگر بخواهیم این تعریف را در قالب چند جمله بیان کنیم  میتوانیم بگوئیم از نظر امام علی (ع) قدرت سیاسی عبارتند از :" برترین ابزار در جامعه انسانی که حق برخورداری از آن بطور امانت ، ابتدا از جانب خداند و سپس مردم به افرادی لایق و شایسته که از مرجعیت دینی برخوردار بوده و درراه  اعمال آن از علوم مربوطه به مدیریت اجتماعی نیز بهره می گیرند. اعطا شده است تا بدین وسیله بتوانند با اولویت دادن به نیروی اقناع و بر اساس منطق و استدلال برای کسب اطاعت ، اولا در تامین نیازهای طبیعی انسانها به مطلوبترین وجهی عمل کنند ، و ثانیا جوامع انسانی را به سوی کمال ، معنویت ، و شناخت حقیقت رهنمون باشند و در این را ه علاوه بر هدایت تشریعی که دلیل برعصمت دینی است ، هدایت تکوینی و بکارگیری عقول بشر در راه ساختن حیات معقول کمال استفاده را بنمایند". »
وی در ادامه خاطرنشان کرد : « از نظر امام علی (ع) قدرت از این جهت برترین ابزار است که بعنوان تسلیم کننده و اداره کننده دیگر قدرتهای اجتماعی ، از کار رایی و توانایی برخوردار است ، بطوریکه حفظ حیات اجتماعی انسان و نیز هدایت وی به سوی کمال ، بوسیله آن امکان پذیر نیست بلکه اعمال آن بستگی به وجود مشروعیت دارد . بنابراین ابتدا باید حق اعمال قدرت ، برای زمامدار ی به اثبات رسیده باشد ، آنگاه وی صاحب قدرت تلقی شود .«
وی افزود : «  قدرت سیاسی متعلق به شخص خاصی نیست بلکه به طور امانت ابتدا از جانب خداوند و سپس مردم به زمامدار اعطا می شود . بنابراین برای برخورداری ازحق اعمال قدرت به دو نوع مشروعیت نیاز است ، یکی مشروعیت الهی و دیگر ، مشروعیت مردمی . هر فردی شایستگی بدست گرفتن زمام قدرت را ندارد ، بلکه کسانی می توانند بر اریکه قدرت تکیه زنند که دارای شرایط زیر باشند : یکی پیشتازی در ایمان و دیانت ، دوم ، دارا بودن ملکه اخلاق و فضیلت . سوم ، دور بودن از صفات و خصائص ناپسند ، چهارم ، اطاعت صحیح و کامل از فرامین الهی ، پنجم ، نزدیک بودن به پیامبر اسلام(ص) ششم ، آگاهی از علوم دینی و نیز علوم مربوط به مدیریت اجتماعی و اداره سیاسی . »
وی افزود : «  کار ویژه های قدرت در این دیدگاه به دو نوع تقسیم می شود : یکی تامین نیازهای مربوط به زندگی مادی و دنیوی انسانها ، و دیگر ، هدایت آن ها به سوی کمال  بنابراین اهتمام نسبت به تامین هر دو نیاز ، به قدرت سیاسی معنا و مفهوم  می بخشد.»م/د