معاون پژوهشي جهاد دانشگاهي استان كرمانشاه گفت: براي بهبود وضعيت تحقيق و پژوهش در كشور، بايد نوع نگاه ها به اين بخش تغيير كند و پژوهش و پژوهشگر جايگاه مناسب‌تري يابند.
كامران جانفشان در گفت‌وگو با خبرنگار «پژوهشي» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) منطقه كرمانشاه، در خصوص وضعيت پژوهش در كشور، با اشاره به جهش ايجاد شده در اين بخش طي سال‌هاي اخير، اظهار داشت: علي‌رغم اين رشد، هنوز نتوانسته‌ايم از پتانسيل ها و نيروهاي پژوهشي بسيار عظيمي كه در كشور وجود دارد، به طور مناسب استفاده كنيم.
جانفشان افزود: در حال حاضر اكثر اساتيد دانشگاه ها مايلند در حوزه آموزشي فعاليت كنند تا حوزه پژوهش، زيرا در فعاليت هاي آموزشي همه چيز تعريف شده است، ولي پژوهش فراز و نشيب هاي زيادي دارد.
وي عدم تخصيص اعتبارات مناسب به بخش پژوهش را از مشكلات اين بخش برشمرد و گفت: اعتبارات تخصيص يافته به بخش پژوهش در كشور ما ناكافي است ولي از سوي ديگر همين اعتبارات محدود نيز بدرستي هزينه نمي شود.
جانفشان اظهار داشت: بخش عمده اي از هزينه هاي پژوهشي كشور صرف تحقيقاتي مي شود كه جنبه كاربردي ندارد و نتايج آن در آرشيو كتابخانه ها نگهداري مي شود كه عمده دليل آن نيز برگرفته نشدن تحقيقات از نيازهاي جامعه مي باشد.
وي افزود: اين موضوع از دغدغه هاي مسئولان نيز هست، به گونه اي كه از سال 1380 به منظور كاربردي كردن پژوهش ها بحث ماده 102 شكل گرفت كه بر اساس آن چنانچه سازمان و يا دستگاهي نياز به امر پژوهش دارد، 60 درصد هزينه شان توسط دولت و مابقي توسط خود دستگاه تامين مي شود كه نتيجه مناسبي داشته است.
جانفشان با اشاره به مشكلات نظام آموزشي كشور اظهار كرد: روش هاي آموزشي ما بسيار قديمي است و با شيوه‌هاي آموزشي روز فاصله زيادي داريم. در نظام آموزشي ما دانش آموزان فقط بدنبال گرفتن نمره هستند و كمتر كارجمعي و روح جستجو گري درآن ايجاد مي‌شود، لذا اگر مي خواهيم در بخش پژوهش پيشرفت هايي حاصل شود بايد به دنبال اصلاح شيوه هاي آموزشي برويم كه كاري زمان بر است.
معاون پژوهشي جهاد دانشگاهي كرمانشاه با اشاره به برخي موازي كاري ها در بخش پژوهش كشور عنوان كرد: بهتراست بانكي از تحقيقات و پژوهش هاي صورت گرفته در كشور ايجاد شود تا پژوهشگران و دستگاه‌هاي سفارش‌دهنده طرح هاي پژوهشي از تحقيقات انجام شده مطلع شده و از دوباره كاري جلوگيري شود.
جانفشان عنوان كرد: اگر مي خواهيم وضعيت پژوهشمان بهتر شود بايد برنامه ريزي بلند مدتي داشته باشيم و از آموزش شروع كنيم زيرا آموزش پيش زمينه كارهاي پژوهشي است؛ بايد آموزش ها را در سطوح مختلف و حتي از دبستان به سمت استانداردها ببريم تا بتوانيم در زمينه پژوهش نيز به توفيقاتي برسيم.
وي اظهار داشت: از سوي ديگر بايد نگاه ها به پژوهش تغيير كند، در حال حاضر برخي از افراد جامعه ما پژوهش را كار نمي دانند، در حاليكه ممكن است فعاليت هاي پژوهشي به نتايجي برسد كه تحولي در جهان ايجاد كند، بنابراين بايد نگاه ها به اين بخش تغيير و پژوهش و پژوهشگر از جايگاه مناسب تري برخوردار شوند.