با ياد سبزت اي بشارت «رويش»
روييدن مداوم جوانه‌هاي «توانستن» را بر درخت تناور «رويان» به نظاره مي‌نشينيم
بي‌صبرانه در انتظار اسفند بوديم تا بزرگترين دستاورد علمي كشور در عرصه علوم زيستي و فناوري سلول‌هاي بنيادي را جشن بگيريم.
منتظر بوديم تا با غرور و سربلندي، خبر تولد نخستين حيوانات شبيه سازي خاورميانه و الحاق رسمي كشورمان به جرگه معدود كشورهاي صاحب اين توانمندي بالاي فناوري را به سراسر جهان مخابره كنيم.
خبري بزرگ، نه فقط براي ما كه براي همه آنها كه ناباورانه پا به پاي ما، روند اجراي اين طرح را تعقيب مي‌كنند و مانند ما به اهميت راهبردي اين دانش در معادلات جهاني كنوني و ارزش دستيابي ايران به چنين فناوري‌هاي پيشرفته واقفند و مي‌كوشند به هر طريق ممكن دامنه دستيابي كشورها به فناوري‌هاي راهبردي و كليدي را محدود كنند.
و ما كه نيك مي‌دانيم خبر دستاوردهاي بزرگ علمي را بايد دور از هياهوي پوشالي مدعيان هماوردطلب معماهاي خودساخته تاريخي، وهم‌زدگان ناقض بديهيات علمي و عقلي و خودخواندگان مرد سال و قرن از متواضع‌ترين و گمنام‌ترين تلاش‌گران عرصه‌هاي علمي كشور در مراكزي چون پژوهشكده «رويان» بجوييم و ما كه به معجزه ايمان و اراده جوانان ايراني باور داريم و نيك مي‌دانيم اين سالها، كاظمي و همكاران خستگي‌ناپذيرش در اتاق‌هاي كوچك ساختماني در شمال تهران دست‌اندركار خلق چه معجزه بزرگي هستند، چه بي‌تابانه و اميدوار هر روزنه‌اي را براي شنيدن خبري تازه از روند اجراي اين طرح بزرگ، غنيمت مي‌شمرديم و با سماجت از دكتر كاظمي مي‌خواستيم تا هر بار خبر تازه‌اي از دستاورد تلاش شبانه‌روزي خود و همكارانش بدهد؛
آخرين وعده ديدار ما، زمان تولد حيوانات همانندسازي شده در اوايل اسفند ماه بود.
اما دريغا كه «هميشه پيش از آن كه فكر كني، اتفاق مي‌افتد ... »
و ما كه هنوز داغدار كوچ ناباورانه ياران شهيدمان در پرواز ابدي 15 آذر بوديم، در صبحي سرد در نيمه دي ماه، به بدرقه قلب هميشه تپنده «رويان» رفتيم.
به گزارش سرويس «علمي - پژوهشي» ايسنا، دكتر كاظمي در شرايطي در سن 44 سالگي دعوت حق را لبيك گفت كه در اوج بالندگي و زايش علمي بود و مؤسسه پژوهشي «رويان» كه به پشتوانه سالها فعاليت تحقيقاتي در زمينه علوم سلولي به همت او و جمعي از همكاران پرتلاشش پايه‌گذاري شده بود، با گذشت حدود هفت سال از آغاز فعاليت رسمي آن، به عنوان يكي از بزرگترين كانون‌هاي توليد علم در اين رشته در سطح كشور و منطقه مطرح بوده و به واسطه موقعيت و ارتباطات جهاني به ويژه جشنواره بين‌المللي «رويان» در عرصه بين‌المللي نيز كاملا شناخته شده است.
پژوهشكده «رويان» به عنوان نخستين مركز درمان ناباروري در تهران، بخش عمده‌اي از بار درمان ناباروري كشور را بر عهده گرفت و در اين سالها، با انتقال پيشرفته‌ترين تكنيك‌هاي درمان ناباروري به كشور، زمينه توسعه چشمگير اين دانش در كشور را فراهم كرده و به زندگي هزاران زوج ناباروري كه بايد عمري در حسرت در آغوش گرفتن فرزند مي‌سوختند يا نااميدانه هزينه‌هاي كمرشكن و رنج و دشواري سفر به مراكز درماني اروپا و آمريكا را بر خود هموار مي‌كردند، طراوتي ديگر بخشيد.
او كه چشم انتظار تولد نخستين حيوانات همانندسازي شده بود تا حاصل تلاش بي‌وقفه و جانكاه خود و همكارانش را در آنها به نظاره بنشيند و آرزو داشت روزي از اين فن‌آوري در درمان بيماران دردمند و پرورش دام‌هايي با ويژگي‌هاي بهينه بهره‌برداري كند.
و اينك چه دشوار است پيمودن اين راه بي نغمه‌هاي اميدساز آن كاروانسالار اميد كه تا واپسين روز حياتش، دمي از آبياري و پاسداري درخت برآور «رويان» دست برنداشت.
او كه ترجمان رويش بذرهاي اميد و خودباوري در دشت‌هاي سترون ناباوري‌ها و ياس‌ها بود ...
اينك، در آستانه چهلمين روز فقدان آن جهادگر خستگي‌ناپذير دكتر احمد وثوق از دوستان و همكاران نزديك آن مرحوم و معاون پژوهشكده «رويان» درباره روزهاي بي حضور دكتر كاظمي آشتياني و آينده «رويان» چنين مي‌گويد:
«تمامي همكاران وي در پژوهشكده رويان در اين چهل روز ، هيچ روزي را بدون اين كه در فراغ وي اشكي ريخته باشند و در اندوه جدايي از وي، غم حسرت بر دل داشته باشند، سپري نكرده‌اند. در اين مدت به بهانه ها و مناسبت‌هاي مختلف فرصتي براي تجديد خاطرات و تسلاي دل خود ايجاد كرديم و در حاشيه ضايعه‌اي بدين بزرگي كه به ما تحميل شده با اين دلخوشي كه براي آن مرحوم آرامشي عظيم به ارمغان آورده، خوشحاليم.
عملكرد وي و باقيات الصالحاتي كه به جا مانده از تلاشهاي بي‌دريغشان است، ره توشه گرانبهاييست كه با خود برده و آسايشي در اين سفر براي وي به همراه خواهد داشت.
از زمان فوت وي، همكاران در پژوهشكده «رويان» قسم‌نامه‌اي را امضاء كردند كه تا آخرين لحظات، راه وي را ادامه دهند و خوشبختانه در طول اين مدت، هيچ وقفه‌اي در امور جاري پژوهشكده اعم از تحقيقات در حال انجام يا خدمات تخصصي ارائه شده، به وجود نيامده است.
تمامي همكاران احساس مي‌كنند كه مرحوم دكتر كاظمي آشتياني ناظر بر اعمالشان بوده و در تمامي عملكردها حضور فعال دارند و مصمم تمام برنامه‌هاي وي را ادامه داده و از بروز هر گونه خللي در اين مسير جلوگيري مي‌كنند.
البته ناخودآگاه مشكلاتي از جهت مديريتي ايجاد مي‌شود و جبران عدم حضور وي بسيار سخت است و تنها كاري كه از دست ما بر مي‌آيد اين است كه تلاش‌هايمان را بيش از پيش كرده و پروژه‌هاي نيمه تمامي را كه دكتر كاظمي تعهد انجام آنها را داشتند با تمام توان پيگيري كنيم.
ما سعي داريم تا نوآوري‌هاي مدنظر وي را در ذهن محققان پرورش داده و دروازه‌هاي نوآوري در زمينه علوم سلولي و دانش پزشكي و مولكولي را به روي پژوهشگران باز نگهداشته و زمينه‌هاي شكوفايي استعدادهايي را كه آن مرحوم شناسايي و در مجموعه پژوهشكده «رويان» جذب كرد، ادامه دهيم.
اميدواريم با انتخابات صورت گرفته عملكردمان به گونه‌اي باشد كه نبود وي در مجموعه مديريتي تا حد توان قابل جبران بوده و در جهت هموار كردن راه محققان جوان كه آينده را در اختيار مي‌گيرند، گام برداريم.
ما به عنوان خدمتگزاران اين مجموعه سعي داريم تا جوانه‌هاي شكفته شده در دانش پزشكي را به نهال‌هاي تنومندي تبديل كنيم و در زمينه قطع وابستگي و ارائه نظريه‌هاي جديد در زمينه علوم پزشكي، پيشرفت كنيم.»
١٩:٠٢ ١٤/١٠/١٣٨٧