برپايه نتايج يك تحقيق در دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي يزد بهترين شيوه درمان بيماري ديس‌پپسى (NUD) ريشه‌كني هليكوباكترپيلوري است.
به گزارش سرويس «پژوهشي» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) منطقه يزد، دكتر اصغر خوشنود و دكتر محسن آخوندي محققان دانشگاه علوم پزشكي شهيد صدوقي ميزان تاثير ريشه‌كني هليكوباكترپيلوري در بهبود علائم (Non Ulcer Dyspepsia (NUD را بررسي كردند، كه با توجه به افزايش بهبودي بيماري در گروه ريشه‌كني هليكوباكترپيلوري به خصوص در پيگيري يك ساله و همچنين عدم پاسخ مناسب اين بيماري به رژيم‌هاي دارويي مختلف و نتايج مشابه در مطالعات Systematic review، در پايان پيشنهاد شد كه ريشه كني هليكوباكترپيلوري در درمان Non uder dyspepsia مورد نظر قرار گيرد.
با توجه به شيوع بالاي ديس‌پپسي و بررسي مطالعات انجام شده در مورد اثر هليكوباكترپيلوري در پاتوژنز بيماري، مطالعات متفاوتي انجام شده ولي با توجه به اين كه درمان NUD تاكنون رضايتبخش نبوده، اثر ريشه‌كني هيلكوباكترپيلوري در درمان اين بيماري مورد ارزيابي قرار گرفته است و در يك مطالعه كار آزمايي باليني تعداد 90 زن و مرد كه از لحاظ علائم باليني و آندوسكوپي NUP تشخيص داده شده بودند و همگي تست اوره آز سريع آنها مثبت بود، انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه مساوي تقسيم شدند.
يك گروه دو بار در روز فلور ازوليدون 100 ميلي‌گرم سه بار در روز، آموكسي سيليسن 1000 ميلي‌گرم دو بار در روز و بيسموت ساب سيترات 120 ميلي‌گرم چهار بار در روز به مدت دو هفته و سپس تحت درمان دو هفته ديگر با امپرازول 20 ميلي‌گرم دو بار در روز قرار گرفت. 6 هفته پس از پايان دوره دو هفته‌اي ريشه‌كني، آندوسكوپي مجدد و بيوپسي از آنترو body جهت پاتولوژي و اثبات ريشه‌كني هليكوباكترپيلوري انجام گرفت تا در صورت اثبات ريشه‌كني به عنوان گروه مطالعه (درمان) در نظر قرار گيرد. 45 نفر باقيمانده نيز تحت درمان امپرازول به صورت 20 ميلي‌گرم دو بار در روز به مدت چهار هفته هار هفته قرار داريم و بيماران را در طي مدت يكسال با درمان مهار كننده H2 در فواصل 3 ماه،‌6 ماه و يكسال ويزيت شدند.
طبق نتايج در پيگيري يك ساله اين بهبودي از لحاظ آماري معني دار بود. (بهبودي مناسب 70 درصد و بهبودي نامناسب 30 درصد متعلق به گروه درمان در مقايسه با بهبودي مناسب 41 درصد وبهبودي نامناسب 59 درصد در گروه شاهد.
در مورد ميزان بهبودي علائم در گروه درمان بر حسب متغيرهايي چون سن،‌جنس،‌ميزان تحصيلات،‌مصرف داروهاي رواني، شغل ، مصرف سيگار و تعداد افارد همسفره و طول مدت بيماري مشاهده شد كه ارتباط معني‌دار نبود. اما ميزان بهبودي علائم در گروه شاهد با سن افراد مورد مطالعه ارتباط داشت به طوري كه بيماراني با سن زير 39 سال ميزان بهبودي بالاتري نسبت به بيماراني با سن بالاي 40 سال داشتند. در گروه دريافت رژيم ريشه‌كني هليكوباكترپيلوري ميزان عوارض دارويي شايع‌تر از گروه شاهد بود.