گياه چاي منبع غني از كاتچين‌ها مي باشد كه بيشترين اثرات ضد ميكروبي و ساير اثرات درماني به اين كاتچين‌ها به خصوص اپي گالوكاتچين گالات كه منحصر به گياه چاي مي باشد، مربوط است.
به گزارش سرويس «پايان‌نامه» خبرگزاري دانشجويان ايران واحد علوم پزشكي تهران، عليرضا اسدي، دانشجوي دانشكده پيراپزشكي دانشگاه علوم پزشكي تهران در رساله كارشناسي علوم آزمايشگاهي خود آورده است: گياه چاي Camellia sinensis يك درخت هميشه سرسبز متعلق به خانواده Theaceae است كه برگ هاي اين گياه حاوي پلي فنل‌هاي اختصاصي و يك آنزيم پلي فنل اكسيداز مي باشد.
اثرات ضد ميكروبي چاي به دو صورت مستقيم و غيرمستقيم عمل مي كند. اثرات مستقيم چاي ممكن است باكتريواستاتيك يا باكتريوسيد باشد و اثرات غيرمستقيم چاي روي باكتري‌ها با واسطه اثر بر آنزيم‌هاي پروتئين است كه اين فعاليت از خصوصيت astringency چاي ناشي مي شود.
اثر ديگر چاي جلوگيري از توسعه مقاومت آنتي بيوتيكي است كه كاتچين‌هاي چاي با برداشت راديكال هاي آزاد باعث اين عمل مي شوند.
همچنين در باكتريهاي اسپوردار باعث كاهش مقاومت گرمايي اسپورها مي شود.
از ديگر مكانيسم هاي احتمالي چاي بر باكتريها عمل كردن كاتچين هاي چاي به عنوان سيدروفور است كه آهن محيط را جذب كرده و از دسترس باكتري دور مي كند.
گفتني است تاريخچه چاي به عنوان يك نوشيدني به چين در حدود 2700 سال قبل از ميلاد مسيح در زمان امپراتوري Shen Nung برمي گردد.