بر پايه تحقيقات و تجربيات پزشكان دانشگاه بن در آلمان، قدرت درماني عسل براي بهبود و درمان زخم بيشتر از آنتي بيوتيك است.
منابع خبري آلمان روز پنجشنبه به نقل از تحقيقات پزشكان دانشگاه بن افزودند: در عين حال هر عسلي چنين قدرتي ندارد اما "عسل پزشكي" قادر بوده است حتي زخم‌هاي حاد را كه با باكتري‌هاي مقاوم دربرابر چند نوع آنتي‌بيوتيك مقاوم شده‌اند، ظرف چند هفته درمان كند.
در گزارش پزشكان دانشگاه بن آمده است، به دليل افزايش ميزان مقاومت باكتري‌ها در برابر آنتي‌بيوتيك‌ها، عسل به عنوان يك داروي خانگي كهن بار ديگر مورد توجه قرار گرفته است.
"آرنه زيمون" از درمانگاه كودكان دانشگاه بن گفت: ما امروزه در درمانگاهها و كلينيك‌ها با باكتري‌ها و ميكروب‌هايي مواجه هستيم كه تقريبا در برابر همه آنتي‌بيوتيك‌هاي متعارف موجود مقاوم هستند.
اين پزشكان آلماني در عين حال خوددرماني با عسل را توصيه نمي‌كنند زيرا عسلي كه ويژه درمان زخم تهيه نشده باشد، مي‌تواند "هاگ باكتري" داشته باشد.
از سوي ديگر، پزشكان متخصص كودكان در شهر بن چند سالي است كه از عسل پزشكي در مراقبت و درمان زخم‌ها استفاده مي‌كنند و به پيشرفت‌هاي خوبي نيز در اين زمينه دست يافته‌اند.
"كايي زوفكا" متخصص درمان و مراقبت از زخم در دانشگاه بن، موفقيت درمان زخم‌ها با عسل پزشكي را شگفت‌آور توصيف كرد و گفت: استفاده از عسل پزشكي، بافت‌هاي مرده را زودتر از زخم جدا و آن را سريع‌تر درمان مي‌كند.
زوفكا افزود: عسل پزشكي، تعويض باند زخم را نيز آسان‌ترمي‌كند و بيمار نيز هنگام تعويض باند دچار درد كمتري مي‌شود.
هر چند اكنون دهها درمانگاه و كلينيك در آلمان از عسل در مراقبت و درمان زخم استفاده مي‌كنند، اما با وجود موفقيت اين نوع درمان، تاكنون مطالعات باليني در رابطه با تاثير عسل وجود ندارد. به همين علت پزشكان دانشگاه بن قصد دارند به همراه همكاران خود در ديگر شهرهاي آلمان، اين تجريبات را به عنوان يك مطالعه و تحقيق پيگيري و ارايه كنند.
عسل تاثير ضدميكروبي و باكتري دارد. پژوهش‌هاي موجود نشان مي‌دهد زنبورها هنگام توليد عسل آنزيم اكسيد گلوگز را به آن اضافه مي‌كنند و اين آنزيم باعث مي‌شود كه از قند موجود در عسل بطور مستمر به مقدار كمي آب اكسيژنه كه خود نيز ضد ميكروب و باكتري است، توليد شود و سرانجام به اين ماده طبيعي خاصيت ضد ميكروبي بدهد.
از آنجا كه اين آب اكسيژنه بطور مستمر و بدون توقف توليد مي‌شود، مقدار اندكي از آن براي كشتن و نابودي باكتري‌هاي زخم كافي هستند.