بر اساس نتايج پژوهشي كه توسط گروه اپيدميولوژي و آمار زيستي دانشگاه علوم پزشكي تهران و دانشگاه تربيت مدرس و گروه راديوتراپي دانشگاه علوم پزشكي تهران انجام شده است به نظر مي‌رسد يكي از مهمترين دلايل پايين بودن شانس زنده ماندن اين بيماران دير مراجعه كردن بيماران براي تشخيص و درمان است.
به گزارش خبرنگار «پژوهشي» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، بر اساس اين پژوهش بقاي پنج ساله مبتلايان به سرطان معده در ايران اندك است زيرا بيشتر بيماران در مراحل نهايي بيماري مراجعه مي‌كنند و در اين وضعيت اكثرا دچار متاستازهاي غدد لنفاوزي، كبد و حتي دور دست هستند كه در نتيجه درمان آنها مشكلتر خواهد شد، بناراين آموزش‌هاي فراگير از طريق رسانه‌هاي عمومي در مورد علايم اوليه اين بيماري و نيز انجام معاينات دوره‌اي ضروري است.
بر اساس نتايج اين پژوهش احتمال بقاي پنج ساله بيماران مورد بررسي ‌٦/١٨ درصد و ميانه طول عمر در اين بررسي ‌٩/١٨ ماه بوده است.
بررسي همزمان اثر متغييرهاي مختلف بر احتمال بقاي بيماران با استفاده از مدل مخاطرات متناسب كاكس نشان داد كه متيغرهاي سن و بروز عود بر شانس زده ماندن بيماران تاثيرگذار بوده است.
همچنين بررسي‌ها بر اساس مدل مبتني بر فرآيندهاي تصادفي ماركفي غيرهمگن نشان داد كه متغييرهاي جنس، نوع و گستردگي عمل جراحي و محل درگيري بر زمان تاخير بروز عود و تغيير سن بر بقاي پس از عود و بقاي بيماران بدون عود اثر داشته است.
البته در مطالعه حاضر آنچه كه در آغاز ديده مي‌شود مؤثر بودن متغيرهايي مانند سن و بروز عود بر بقا بيماران است اما تحليل‌هاي دقيقتر بعدي نشان داد كه بخش عمده‌اي از اين متغيرها در صورت عدم وجود عود اثر معني‌داري بر بقاء بيماران ندارند و فقط افزايش سن به عنوان متغير اثرگذار شناخته مي شود و ساير متغيرها بر شانس بروز عود و از اين طريق بر بقاء موثرند.
اين مطالعه با هدف تعيين بقاي پنج‌ساله ايرانيان مبتلاء به سرطان معده جراحي شده در انستيتو كانسر و بررسي برخي عوامل مؤثر بر آن طراحي و اجرا شده است.