کلروکين از زماني که در دهه 1950 به بازار آمد در مبارزه با بيماري مالاريا فوق‌العاده موفق بوده است، اما انگل مالاريا بتدريج در برابر آن مقاوم شده است. اکنون محققان استراليايي دريافته‌اند که ترکيب‌کردن اين دارو با داروي ديگري بنام پريماکين مي‌تواند قدرت آن را برگرداند.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران- واحد علوم پزشكي تهران به نقل از مجله نيوساينتيست New Scientist دانشمندان براي دميدن روحي تازه به يک داروي قديمي ضدمالاريا که تقريباً بلااستفاده شده است راهي را يافته‌اند.
انگلي که موجب بيماري مي‌شود يعني پلاسموديوم فالسيپاروم مي‌تواند به نحو غيرعادي در مقابله با داروهاي موجود در بازار خود را متحول کند و داروهاي مورد استفاده کنوني، موسوم به ترکيبات بر پايه آرتميزينين Artemisinin گران بوده و لذا در فقيرترين کشورها که بيشترين نياز را به آن دارند براحتي در دسترس نيستند. يونيسف، صندوق کودکان سازمان ملل هشدار داد که 6 ميليون نفر در اتيوپي که اکثر آنها کودکان زير 5 سال هستند در خطر ابتلا به مالاريا هستند.
کلروکين که از بسياري از داروهاي مدرن امروزي ارزانتر است، از طريق بلوکه کردن مسير تجزيه هموگلوبين توسط انگل در گلبول‌هاي قرمز تاثير مي‌کند. اگر ملکول‌هاي هم Haeme به شکل غيربلوري باقي بمانند براي انگل سمي بوده و آن را خواهد کشت. اما کلروکين براي مؤثر بودن بايد به غلظت بالايي در واکوئل گوارشي انگل برسد. تحقيق انجام شده توسط دانشکده بهداشت و طب گرمسيري ليورپول نشان داد که اشکال مقاوم انگل مي‌توانند از طريق توسعه مکانيسمي براي خارج كردن کلروکين از مناطق کليدي، بطرز مؤثري دارو را خنثي ‌کنند و مانع از رسيدن آن به غلظت لازم شوند. اين بدان معني است که دارو ممکن است بتواند علايم مالاريا را تسکين دهد اما نمي‌تواند عفونت را معالجه کند.
گروهي محقق از دانشگاه لاتروب La Trobe در ملبورن اثر ترکيب کردن کلروکين با پريماکين را بررسي کردند. پريماکين دارويي است که در حالت عادي از آن براي درمان شکل خفيف‌تري از مالاريا استفاده مي‌شود. پريماکين خودش به تنهايي هيچ اثري بر پلاسموديوم فالسيپاروم ندارد اما از نظر ساختماني شبيه کلروکين است. گروه تحقيقاتي دانشگاه لا تروب معتقدند که پريماکين از طريق بلوکه‌کردن سوراخهاي سطح واکوئل گوارشي انگل عمل مي‌کند و بدين وسيله مانع از خروج کلروکين مي‌شود.