مركز پژوهش‌هاي مجلس شوراي اسلامي ترغيب بخش خصوصي كشور براي ورود به عرصه‌ي «نانو فناوري» را خواستار شد.
به گزارش گروه دريافت خبر خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، دفتر مطالعات فرهنگي مركز پژوهش‌هاي مجلس شوراي اسلامي در پاسخ به درخواست بيژن‌ شهبازخاني، عضو كميسيون بهداشت و درمان مجلس، وضعيت «نانو فناوري» در ايران و جهان را مورد بررسي قرار داد و تصريح كرد كه اگر چه كشور ما در ابتداي مسير فراگيرشدن نانو قرار دارد؛ اما با توجه به ماهيت اين فناوري – كه در واقع ايجاد نوعي نگرش و مكانيسم جديد و كارآمد و طراحي و توليد محصولات نهايي تعداد زيادي از شاخه‌هاي علم است – در آينده‌اي نه چندان دور، فناوري نانو در صنايع مختلف فراگير شده و به مزيت مهمي در زمينه توليد بهينه و قابل رقابت تبديل خواهد شد.
در ادامه اين بررسي آمده است: ماهيت گسترده فناوري نانو و تعامل نزديك و زياد آن با علوم فناوري موجود و تاثيرات اقتصادي و اجتماعي بسيار آن، تلاش بيشتري را مي‌طلبد، تا فاصله ما با كشورهاي پيشتاز در اين عرصه كمتر شود و بدين منظور لازم است كه اولا بودجه سالانه بيشتري به اين بخش اختصاص يابد و ثانيا با اتخاذ سياست‌هاي مناسب و ايجاد تسهيلات لازم، بخش خصوصي براي ورود به اين عرصه ترغيب شود.
مركز پژوهش‌هاي مجلس شوراي اسلامي، در ادامه با بيان اين مطلب كه نانو فناوري، رشته جديدي نيست؛ بلكه فضا و رويكرد نويني در زمينه تمام رشته‌ها به شمار مي‌رود، افزود: نانو فناوري، جهان را در آستانه بزرگ‌ترين انقلاب تاريخ قرار داده است، زيرا پيامدهاي فناوري نانو با توجه به اين‌كه مي‌تواند نقطه تلاقي «فناوري اطلاعات» و «فناوري زيستي» باشد، كاملا حيرت‌انگيز خواهد بود. به همين سبب اكثر كشورهايي كه به اهميت اين فناوري در آينده پي برده‌اند، سرمايه‌گذاري‌هاي وسيع و امكانات علمي – تحقيقاتي قابل توجهي را به آن اختصاص داده‌اند. با اين وصف اگر چه ورود كشور ما به عرصه تحقيقات و نيز عرصه سياستگذاري، برنامه‌ريزي و تدارك زيرساخت‌هاي اين بخش، نسبت به ساير كشورهاي پيشتاز، كمي دير بوده؛ اما آغازي اميدواركننده داشته است.
طبق اعلام مركز پژوهش‌ها هم اكنون سالانه رقمي حدود 6/8 ميليارد دلار در سطح جهان در رابطه با فناوري نانو هزينه مي‌شود، كه رقم سرانه براي هر نفر حدود 3/1 دلار است. اين رقم سرانه با جمعيتي حدود 70 ميليون نفر براي كشور ما بايد معادل 90 ميليون دلار، (حدود 90 ميليارد تومان) باشد، در حالي كه هزينه سالانه كشور ما در اين بخش از 5 يا 6 ميليارد تومان تجاوز نمي‌كند.
در بخش ديگري از اين گزارش ديدگاه‌هاي مثبت و منفي پيرامون كاربرد نانو مطرح شده و آمده است: برخي منتقدان از انباشته شدن كره زمين از موادي كه ممكن است اين فناوري به ارمغان آورد و به نوعي خطرناك باشد، ابراز نگراني مي‌كنند؛ اما نظر طرفداران سرسخت اين نوع فناوري بيشتر متوجه تاثيرات مثبت آن در ارتقاي زندگي، توليدات جديد و توسعه گرايانه و توليد محصولات ارزان‌تر مي‌باشد.
مركز پژوهش‌هاي مجلس شوراي اسلامي، ادامه داد: صرف‌نظر از ديدگاه‌هاي متفاوت نسبت به عوارض مثبت و منفي اين فناوري و كاربردهاي درست و نادرست آن – كه بي‌ترديد نظير اختراع «ديناميت» كه بعدها ندامت «نوبل» را به دنبال داشت يا هواپيما كه با شوق پرواز و سپس حمل مسافر ساخته شده و بعدها از انواع ديگر آن براي بمباران‌ها و نابودي انسان‌ها استفاده شد – اين فناوري نيز مي‌تواند هم جنبه‌هاي بسيار مفيد و هم جنبه‌هاي بسيار مخرب و زيان‌آور داشته باشد، به بيان ديگر نانو فناوري مانند يك تيغ دو لبه است كه مي‌توان از آن در مسير خير و صلاح يا نابودي و فنا استفاده كرد.
بر اساس اين گزارش، در مورد نانوفناوري يك نكته مهم وجود دارد و آن اين‌كه اين فناوري هنوز حتي براي متخصصان شناخته شده نيست و همين امر راه را براي گمانه‌زني‌هاي متنوع هموار مي‌كند.
بنابراين با توجه به وجود آثار مثبت و منفي بالقوه نهفته در تكنولوژي نانو، بايد آگاهانه به سمت اين تكنولوژي حركت كرد، چرا‌كه با از دست رفتن فرصت‌ها، كشور از قافله اين علم عقب خواهد ماند.