بررسي تنوع شقايق ماهيان خليج فارس به همت يك دانشجوي واحد علوم تحقيقات دانشگاه آزاد به تكثير گونه‌اي ديگر از اين ماهيان در محيط آزمايشگاهي و به صورت مصنوعي در كشور منجر شد.
به گزارش سرويس پژوهشي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، حضور شقايق ماهي‌ها از سال‌ها قبل در خليج فارس مشخص شده بود ولي اولين گزارش رسمي در قالب يك مقاله علمي در سال 1379 توسط كيوان حضايي تظيم شده است و در آن به حضور دو گونه شقايق ماهيان شامل Amphiprion clarkii و Amphiprion sebae اشاره شده است.
كيوان حضايي، دانشجوي دكتري بيولوژي درياي واحد علوم و تحقيقات درباره بررسي خود بر تنوع شقايق ماهيان خليج فارس گفت: شقايق ماهيان متعلق به راسته PERCIFORMES، ‌بزرگترين و متنوع ترين راسته ماهيان مهره داران استخواني و خانواده پر جمعيت Pomacentridae مي‌باشد. از حدود 29 گونه شقايق ماهي شناسايي شده در سطح جهان، 28 گونه متعلق به جنس Amphiprion و تنها يك گونه متعلق به جنس Premnas است.
وي كه در راستاي مطالعات خود اقدام به ايجاد استخر مصنوعي كرده است در ادامه تصريح كرد: اين ماهي‌ها جزو پرطرفدارترين، بهترين و زيباترين آبزيان زيستي محسوب مي‌شوند و تكثير آنها در محيط‌هاي مصنوعي علاوه بر كاستن فشار موجود روي ذخاير طبيعي آنها و امكان ساير مطالعات آزمايشگاهي در مورد اين آبزيان، از قابليت درآمد زايي و ايجاد اشتغال قابل توجهي نيز برخوردار است.
به گفته حضايي، تكثير و پرورش شقايق ماهي ‌داراي پيچيدگي‌ها و دشواريهاي خاص خود است و اين تكثير در محيط آزمايشگاهي براي اولين بار در خاورميانه، آسياي ميانه و غربي صورت گرفته است.
وي خاطر نشان كرد: در اين بررسي با توجه به وجود شقايق‌هاي دريايي و درپي آن در سه جزيره لارك، فارور و كيش به عنوان ايستگاه نمونه برداري انتخاب شده‌اند و صيد نمونه‌ها با كمك تور دستي انجام شده است.
به گفته حضايي زمان صيد نمونه‌ها با توجه به مشاهدات و تجربيات قبلي مبني بر وجود بيشترين تعداد شقايق ماهي، در پايان شهريور انتخاب شده و شناسايي نمونه‌ها پس از بررسي ويژگي‌هاي دخيل در اين امر با كليدهاي شناسايي معتبر ماهيان مانند كليدهاي شناسايي سازمان خوارو بار جهاني (FAO) در منطقه 51 (منطقه شمال غرب و غرب اقيانوس هند) و كتاب ماهيان دريايي اسميت مورد ارزيابي و شناسايي قرار گرفتند.
به گزارش ايسنا، وي افزود: نتيجه بررسي شامل شناسايي دو گونه (Amphiprion sebae و Amphiprion clarkii) در آب‌هاي خليج فارس بود كه گونه A.clarkii قبلا در اين منطقه گزارش شده ولي گونه A.sebae به صورت دقيق گزارش نشده بود.
حضايي با بيان اين مطلب كه هر دو گونه مورد بررسي از نظر تامين غذا براي انسان داراي كاربرد نيستند گفت: اين گونه‌ها علاوه بر ارزش اكولوژيك در جايگاه خود، ‌از مهمترين گونه‌هاي ماهيان زينتي دريايي هستند و ويژگي اخير و عدم توجه به برداشت اصولي از ذخاير محدود آنها، ظاهرا جمعيت اين گونه‌ها را تحت تاثير قرار داده و حفظ ذخاير آنها مستلزم انجام مطالعات مناسب و دقيق در اين زمينه است.