کتاب "حضرت محمد(ص) در مثنوی" تألیف علی عثمان قوچ قوزیاز سوی انتشارات رومی استانبول در 508 منتشر شد.
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از رایزنی فرهنگی ایران در آنکارا، نویسنده در پیشگفتار کوتاهی که در آغاز کتاب نوشته از مولانا به عنوان اندیشمند، مرشد، صوفی و دانشمندی یاد می ‏کند که دنیای علم او را به شکلی که بوده است باید معرفی کند و از پرداختن به نظرات و دیدگاههای شخصی اجتناب ورزد.
کتاب حاضر مجموع سخنرانی هایی است که مؤلف در دانشگاه سلجوق در باب "پیامبر اسلام در مثنوی" ایراد کرده است.
عادت وابستگی بزرگان امت به پیامبر(ص) عنوان مدخلی است که نویسنده طی آن از علاقه و علقه صوفیان به پیامبر اسلام، از راهی که مولانا تعقیب می‏کرده و از اشاراتی که در «مثنوی» به پیامبر و فرمایشات ایشان شده، سخن گفته است.
در بخشی از این مدخل به سه جریان مهم تصوفی که در محافل علمی قونیه قرن هفتم رواج داشته، اشاره شده است که یکی از آنها متعلق به صدرالدین قونیوی شارح آثار محی‏الدین ابن عربی بود و دو جریان دیگر به نصیرالدین خویی اخی اورن و مولانا جلال‏الدین رومی تعلق دارد.
مؤلف در هر کدام از باب‏ها به شرح و تفسیر احادیث مندرج در دفاتر ششگانه پرداخته و ضمن تشریح کامل حدیث، بیت یا ابیاتی که در «مثنوی» در ارتباط با حدیث مورد نظر آمده است را به فارسی (با املاء ترکی) درج کرده است.
نویسنده با گردآوری و بررسی حدود سیصد حدیث، گامی بزرگ در تحلیل محتوایی «مثنوی» برداشته و علاقه و محبت مولانا را نسبت به پیامبر بزرگ اسلام به نحوی ارزنده ترسیم کرده است.