دانشمندان موفق به كشف ژن جديدي شده‌اند كه موش‌ها را شاد مي‌كند و اميدوارند كه بتوانند به كمك اين يافته داروهاي جديدي براي بهبود بيماري افسردگي در انسان توليد كنند.
به گزارش سرويس بهداشت و درمان خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) دكتر گوي دبونل، روانپزشك و استاد دانشگاه مك‌گيل دراين‌باره خاطر نشان كرد: اين تحقيق براي نخستين بار نشان داده است كه افسردگي در هر ارگانيسمي منشاء ژنتيكي دارد.
دبونل و دستياران وي با توليد و پرورش موش‌هايي كه فاقد يك ژن خاص بودند به اين تاثير دست يافته‌اند.
بر اساس مطالعات، اين ژن در انسان نيز بر روي انتقال ماده سروتونين كه با تغيير خلق افراد در ارتباط است، تاثير مي‌گذارد.
به گفته اين محقق، موش‌هاي فاقد اين ژن كه TREK-1 نام دارد، شبيه به موش‌هايي رفتار مي‌كنند كه به مدت حداقل سه هفته داروي ضد افسردگي مصرف كرده‌اند.
وقتي در موش‌هاي افسرده اين ژن برداشته مي‌شود اين جانور به گونه‌اي رفتار مي‌كند مثل اينكه هرگز بيمار نبوده است.
اين محققان مي‌گويند كه اگر در آينده دانشمندان بتوانند در پيروي از اين تحقيق به تركيباتي دست پيدا كنند كه اين تركيبات بتوانند فعاليت اين ژن را در انسان متوقف كنند، اين تغيير مثبت خلقي براي بيماران افسرده نيز امكان‌پذير خواهد شد.
به گزارش ايسنا، دبونل در اين زمينه اظهار داشت: اين يافته با تمام تلاش‌ها و كارهايي كه تاكنون در علم داروسازي براي بهبود بيماري افسردگي صورت گرفته است، متفاوت خواهد بود.
همچنين در مطالعات جداگانه ديگري كه از سوي دكتر اريك نستلر از دانشگاه تگزاس صورت گرفته، اين محقق و دستيارانش موفق به كشف ژن ديگري موسوم به BDNF شدند كه در ابتلا به اختلال رواني افسردگي نقش دارد و برداشتن آن در موش‌ها باعث مي شود كه تحمل اين جانور نسبت به زورگويي‌هاي ساير موش‌ها افزايش يافته و همچنين در مشكلات اجتماعي با ساير موش‌ها عقب نشيني نكنند.
آمارهاي منتشر شده از سوي دانشگاه كلمبيا حاكي از آن است كه حدود 13 درصد از بزرگسالان آمريكايي در حال حاضر به بيماري افسردگي مبتلا هستند.
افسردگي خفيف يك عامل پنهان براي ابتلا به افسردگي شديد است به طوري كه در افراد مبتلا به افسردگي خفيف احتمال ابتلا به افسردگي شديد به مرور زمان در آينده به مراتب بيشتر است و حتي ممكن است به خودكشي فرد افسرده منجر شود.
دانشمندان هنوز يك تصوير واضح از دلايل انواع مختلف بيماري افسردگي و نحوه درمان آن در اختيار ندارند اما با اين وجود بيشتر دانشمندان معتقدند كه تركيبي از عوامل ژنتيكي، فاكتورهاي شيميايي و محيط زيستي مانند استرس در ابتلا به اين اختلال رواني نقش دارند.