جهت‌گيري دولت در سرمايه‌گذاري‌ها بايد به سمت صنايع استراتژيك باشد.
دكتر احمد نورنگ - مدرس دانشگاه امام حسين (ع) - در گفت‌وگو با خبرنگار صنعت و معدن خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) با بيان اين مطلب افزود: به دليل نياز كشور به صنايع استراتژيك، اين صنايع براي كشور اهميت بيشتري دارند و بايد روي آنها سرمايه‌گذاري بيشتري انجام شود.
وي گفت: كشورهايي سرمايه‌گذاري روي صنايع هاي‌تك (High Tech) را در اولويت قرار مي‌دهند كه مشكلات صنايع ديگر را حل كرده باشند.
او با بيان اين‌كه استثناهايي نيز در اين زمينه وجود دارد، توضيح داد: به عنوان مثال هندوستان كشوري است كه مشكلات زيادي در صنايع مختلف دارد، اما در سال‌هاي اخير سرمايه‌گذاري‌هاي خود را به سمت صنايع هاي‌تك سوق داده است كه اين بستگي به استراتژي صنعتي آن كشور دارد.
نورنگ، با اشاره به اين‌كه صنايع استراتژيك براي هر كشوري داراي اهميت هستند، خاطرنشان كرد: صنايع استراتژيك يك كشور معمولا يا جزو صنايع دفاعي و يا از صنايع زيربنايي و اساسي آن كشور محسوب مي‌شوند.
وي، همچنين صنايع هاي‌تك را صنايعي با تكنولوژي بالا دانست و افزود: اين صنايع از چهار بعد نرم‌افزار، سخت افزار، مغزافزار و سازمان افزار داراي سطح بالاتري از تكنولوژي نسبت به ديگر صنايع هستند.
نورنگ با بيان اين‌كه هاي‌تك مي‌تواند درون يك صنعت نيز قرار گيرد، گفت: به عنوان مثال سيستم دفاع ضدهوايي، سيستمي هاي‌تك است و جزو صنايع دفاعي محسوب مي‌شود؛ در حالي كه ممكن است كل صنعت دفاعي هاي‌تك محسوب نشود.
اين مدرس دانشگاه تصريح كرد: هاي‌تك وقتي درون صنعتي قرار گيرد، دو ويژگي اصلي افزايش كارايي و تاثيرگذاري را به همراه دارد.
وي با اشاره به اين‌كه پژوهش يكي از زمينه‌هاي اصلي دستيابي هر كشوري به صنايع هاي‌تك است، اضافه كرد: متاسفانه در كشور ما فرهنگ پژوهش آن طور كه بايد باشد، وجود ندارد.
او با اشاره به اين‌كه دولت در سال‌هاي اخير بيشتر به سمت سرمايه‌گذاري روي صنايع استراتژيك گرايش داشته است، عنوان كرد: دولت در كنار اين سرمايه‌گذاري‌ها، انتخاب‌هاي صحيحي نيز درباره سرمايه‌گذاري روي صنايع هاي‌تك داشته است و نمونه آن نيز مساله سلول‌هاي بنيادي و انرژي هسته‌اي است.
وي در پايان ضمن اشاره به اين‌كه روند دستيابي به تكنولوژي ماهيت منطق فازي دارد، تصريح كرد: بايد در كنار توجه به صنايع استراتژيك، گره‌هاي صنعت كشور را نيز با كمك هاي‌تك باز كنيم.