بهره‌برداري غير علمي‌ از منابع آب و خاك منجر به گسترش اراضي بياباني در استان قزوين شده است و ادامه اين روند باعث تخريب اراضي مرغوب كشاورزي و توسعه بيابان خواهد شد.
به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، سيفي، مديركل منابع طبيعي استان قزوين با اشاره به اينكه بيابان‌زايي به مفهوم تخريب سرزمين و زوال اكوسيستم‌هاي طبيعي و كاهش توان توليد بيولوژيك اراضي است، اظهار كرد: بارندگي نامناسب، تبخير و تعرق، باد‌هاي موسمي، خاك حساس به فرسايش و فقر پوشش گياهي از عوامل اصلي اين پديده محسوب مي‌شوند.
سيفي ادامه داد: تخريب پوشش گياهي و شور شدن مراتع مهمترين عامل بيابان‌زايي در قزوين است، كه تنها راه كنترل و پيشگيري از آن مشاركت مردم جهت حفاظت از منابع طبيعي است.
وي تاسيس ايستگاه تثبيت شن، عمليات بوته‌كاري و نهال‌كاري، احداث بادشكن، آموزش و ترويج و جلب مشاركت‌هاي مردمي‌ در حفاظت، اصلاح و احياي اراضي بياباني را از فعاليت‌هاي انجام شده براي كنترل بيابان‌زايي برشمرد.
مديركل منابع طبيعي با اشاره به كنترل كانون‌هاي بحراني فرسايش بادي استان افزود: طرح‌هاي اجرايي، بوته كاري، نهال كاري، آبياري و مراقبت مميزي مراتع، مديريت و كنترل پروانه چرا و توليد نهال از عمليات پيش‌بيني شده در اين راستاست.
وي حفاظت، احياء، توسعه و بهره‌برداري با تاكيد بر بهبود شاخص‌ها و معيار‌هاي بيابان‌زدايي، تقويت مشاركت مردم و مديريت مناطق بياباني را از سياست‌هاي اين اداره كل درباره مهار بيابان‌زايي برشمرد.
سيفي سطح اراضي بياباني استان قزوين را 55 هزار هكتار اعلام كرد كه پنج هزار هكتار آن در شهرستان آبيك، 10 هزار هكتار در طارم و 40 هزار هكتار در فتح‌آباد شهرستان بويين زهراست.
وي با اشاره به اينكه استان قزوين هفدهمين استان بياباني كشور است، افزود: با اجراي برنامه‌ها و طرح‌هاي مقابله با پديده بيابان‌زايي اميدواريم تا پايان برنامه چهارم توسعه استان قزوين از فهرست استان‌هاي بياباني كشور حذف شود.