شيميدانان دانشگاه Rice به شيوه‌اي نوين براي کپسوله کردن ذرات راديو اکتيو در داخل لوله‌اي از جنس کربن خالص به اندازه DNA دست يافتند که اميد است با استفاده از آن بتوانند تومورهاي کوچک و حتي يک سلول خوني سرطاني را مورد هدف قرار دهند.
به گزارش سرويس فن‌آوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، روش‌هاي درماني معمول سرطان که در آنها از ذرات بتا استفاده مي‌شود، براي هدف گيري يک سلول سرطاني مناسب نيست؛ زيرا هزاران ذره بتا براي کشتن يک سلول لازم است، در حالي که در صورت نشانه‌گيري صحيح تنها با يک ضربه ذره آلفا به هسته سلول سرطاني، مي‌توان آن سلول را از بين برد وليکن هيچ درمان تأييدشده‌اي از سوي FDA وجود ندارد که در آن از تابش ذرات آلفا استفاده شده باشد.
در پژوهش اخير گروه تحقيقي دانشگاه Rice به سرپرستي لون ويلسون، روشي ابداع و آزمايش شد که طي آن اتم‌هاي عنصر آستاتين داخل برش‌هاي کوچکي از نانولوله‌هاي کربني قرار داده مي شوند.
به‌دليل آن که آستاتين کمياب‌ترين عنصري است که به‌ صورت طبيعي در پوسته زمين وجود دارد (به اندازه کمتر از يک قاشق چاي خوري) آستاتين مورد استفاده در اين تحقيق با کمک يک شتاب‌دهنده در دانشگاه واشنگتن ساخته شد.
آستاتين همانند اورانيوم و راديوم هنگام تجزيه از خود ذرات آلفا منتشر مي‌كند. ذرات آلفا که دو پروتون و دو نوترون دارند، حجيم‌ترين ذراتي هستند که در جريان تشعشعات اتمي منتشر مي‌شوند و چهار هزار برابر از الکترون‌هاي تابش بتا حجيم‌تر هستند.
ذره آلفا به اندازه يک گلوله توپ و ذره بتا به اندازه يک نوک مداد است و همين اندازه بزرگ ذره آلفاست که موجب آسيب بيشتر اين ذره به سلول هاي سرطاني مي‌شود.
به‌ دليل حجيم بودن ذرات آلفا، نسبت به ذرات بتا سرعت بسيار کمتري داشته و قدرت نفوذپذيري خيلي کمتري هم دارند به حدي که يک مانع به اندازه يک ورقه کاغذ نيز مي تواند آنها را متوقف كند.
داشتن اين دو ويژگي در کنار هم (اندازه بزرگ و قدرت نفوذپذيري کم) ذرات آلفا را براي هدف قرار دادن سلول هاي سرطاني به‌صورت مجزا مناسب ساخته‌ است، اما مشکل تنها در پيدا کردن راهي براي انتقال سريع و دقيق اين ذرات به محل سرطان است.
در پژوهش اخير، ويلسون و همکارانش روش‌هاي جديدي را براي اتصال آنتي‌بادي‌ها به فولرين‌هاي کربني مانند نانولوله ها ابداع کرده‌اند. هر آنتي بادي به گونه‌اي طراحي شده‌است تا يک آنتي ژن ويژه سرطاني را بشناسد و به آن متصل شود و از اين رو اين نانولوله‌هاي حاوي آستاتين مي‌توانند در کشتن سلول‌هاي سرطاني به کار روند؛ اما يک عامل پيچيده در هر روش درماني که در آن از آستاتين استفاده مي‌شود، مساله نيمه عمر کوتاه ‌٥/٧ ساعته اين عنصر است.
به گزارش ايسنا از ستاد ويژه توسعه فن‌آوري نانو، با توجه به نيمه عمر کوتاه آستاتين، در هر درماني که با استفاده از اين عنصر انجام مي‌شود، اين زمان ‌بايد در نظر گرفته شود تا اين ذرات پيش از آن که اثر خود را از دست بدهند به محل هدف خويش برسند.
نتايج اين تحقيقات هم‌اکنون بر روي اينترنت موجود است و در شماره بعدي مجلة Small نيز چاپ خواهد گرديد.