براي رسيدن به استاندارد جامعه‌ي اطلاعاتي بايد پژوهش‌ها را به سمت نيازهاي جامعه سوق دهيم و ارتباط به‌گونه‌اي باشد كه صنعت آمادگي حمايت از پايان‌نامه‌هاي فوق ليسانس را داشته باشد.
دكتر جعفر حبيبي - مدير گروه IT دانشگاه صنعتي شريف - در گفت‌وگو با خبرنگار فن‌آوري اطلاعات خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، دانشگاه را بخشي از جامعه‌ي اطلاعاتي دانست و اظهار كرد: در جامعه‌ي اطلاعاتي همه چيز ديجيتالي است و از دو منظر به آن نگاه مي‌شود؛ يكي از بعد رفاه اجتماعي و بعد ديگر كاهش گرفتاري‌هاي مردم جامعه ، چرا كه عمده‌ي امور ديجيتالي است و تاثير زيادي بر كاهش حجم تعاملات و اعصاب و روان افراد خواهد داشت و ديدگاه دانشگاهيان نيز از آن مجزا نيست.
وي با اشاره به افت رتبه‌ي آمادگي الكترونيكي كه به عنوان معياري در سنجش حركت در جامعه‌ي اطلاعاتي مطرح است گفت: ‌دانشگاههاي كشور از جهت دانش تكنولوژي از دنيا عقب نيست؛ مقالات ارايه شده و ژورنال‌هاي بين‌المللي رشد چشمگيري داشته اما اين كه چرا نتوانسته‌ايم در دنياي واقعي دانش را كاربردي كنيم به دليل گرفتاري‌هاي زيرساختي بوده است.
او ادامه داد: ‌دانش نرم‌افزاي و سخت‌افزاري و فرآيندهاي كار بحث مهمي در جامعه‌ي اطلاعاتي است كه در فرآيندهاي كاري و مهندسي مجدد آن‌ها با ضعف و مشكل مواجه هستيم.
به گفته‌ي وي در مرحله‌اي كه پروژه‌ها در سطح ملي مطرح مي‌شود و بايد به شكل تيمي كار كرد، تجربه ضعيف است؛ كارهاي مجزاي خوبي انجام شده اما با نگاه منسجم با ضعف رو برو هستيم و همه‌ي آن‌ها ناشي از گرفتاري‌هاي مديريتي است.
حبيبي استانداردهاي جامعه‌ي اطلاعاتي را ملاك‌هايي براي مقايسه‌ي ميزان پيشرفت كشورها برشمرد و تصريح كرد: زيرساخت‌هاي اصلي شامل چارچوب‌هاي قانوني، سخت‌افزاري و فرهنگي است.
اين كارشناس تصريح كرد: در زيرساخت‌هاي سخت‌افزاري بايد زمينه‌هاي شبكه‌يي آماده شود و در حوزه‌ي فرهنگ آمادگي پذيرش جامعه از جهت فرهنگ بررسي مي‌شود؛ مشكل اصلي در تغيير فرآيندهاي كاري است به اين معنا كه افراد ناآشنا بايد تغيير كنند و عدم آگاهي آن‌ها نگراني و مقاومت در برابر تغييرات را به همراه مي‌آورد.
وي مهم‌ترين نقش دانشگاه را ابعاد آموزش و پژوهشي دانست و افزود: سيلابس‌هاي ارايه شده چه آكادميك و چه كاربردي بايد از توانايي رفع نيازهاي جامعه برخوردار باشد.
به گفته‌ي او در حوزه‌ي آموزشي، دانشگاه موفق بوده است اما اين كه چه ميزان در راستاي ساختار جامعه‌ي اطلاعاتي بوده به بررسي و تحقيق نياز دارد، اما بايد گفت كه نگاه دانشگاه به اين حوزه كمتر بوده است و شعار گونه عمل شده است.
حبيبي افزود: سيلابس‌ها بايد به گونه‌اي طراحي شوند كه فارغ‌التحصيلان به درد صنعت بخورند و تفاوت بين اين دو بخش كاهش يابد؛ در زيرساخت‌هاي فني آموزش‌هايي داده مي‌شود امادر بخش فرهنگي كم كاري شده است.
او در پايان تصريح كرد: به عنوان نمونه در دانشكده‌ي فن‌آوري اطلاعات درسي اختياري با عنوان اخلاق فن‌آوري اطلاعات ارايه مي‌شود تا دانشجويان با مفاهيم اين حوزه آشنايي يابند اما در بخش آموزش فني توانايي‌ها بيش از نياز صنعت است.