ضياء موحد معتقد است: مخاطب با شعر قيصر امين‌پور به‌راحتي ارتباط برقرار مي‌كند.
اين شاعر و پژوهشگر فلسفه در گفت‌وگو با خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان (ايسنا) درباره‌ي قيصر امين‌پور گفت: اولين‌باري كه امين‌پور را ديدم، وقتي بود كه در انجمن حكمت و فلسفه تز خود را مي‌گذراند. برخورد اول با او بسيار مطبوع و مقبول به‌نظرم آمد. دو سه بار ديگري هم كه ديدمش، همان‌گونه صميمي و گرم بود. تا اين‌كه تزش را منتشر كرد و از من خواسته شد در جلسه‌ي‌ دفاع پايان‌نامه‌ي او كه درباره‌ي شعر معاصر از مشروطه تا نيما بود، شركت كنم. با كمال ميل پذيرفتم. از درك عميقي كه از شعر نيما كرده و تفاوتش را با شعر شاعران مشروطه بيان كرده بود، لذت بردم. در آن جلسه تمجيدهايي از اين پايان‌نامه داشتم.
موحد در ادامه درباره‌ي شعر امين‌پور اظهار كرد: نمي‌توان گفت شعر امين‌پور شعر سمبوليستي است، يا نمي‌توان گفت در شعر او چندلايگي و ابهام شاعرانه وجود دارد؛ درواقع شاعري است كه بين شعر قديم و جديد در نوسان است.
او همچنين تأكيد كرد: در آثار امين‌پور از جمله در دفتر آخرش، مضمون‌پردازي بسيار روشن است؛ بدين معنا كه امين‌پور يك مضمون را در ذهن داشته و آن را به شعر درمي‌آورد. او مثل هر شاعر ديگري شعرهاي ناب هم دارد؛ اما شعرهاي نابش به نسبت شعرهاي مضموني‌اش كم‌ترند.
موحد در پايان خاطرنشان كرد: قيصر شاعري بود كه به كار خود علاقه‌مند بود و متأسفانه در سني كه به‌سمت پختگي مي‌رفت تا آثار والاتري را خلق كند، از دست رفت. خدايش بيامرزد!