يك متخصص علوم دامي‌ معتقد است: تحقيقات در صنعت دامپروري طي 10 سال اخير رشد چشمگيري داشته است اما هنوز با معيارهاي جهاني فاصله زيادي دارد و در حد انتظار نيست.
دكتر محسن دانش مسگران ـ عضو هيات علمي‌ دانشگاه فردوسي مشهد ـ در گفت‌وگو با خبرنگار دامپروري خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، اظهار كرد: طي 10 سال اخير حتي يك مقاله در زمينه علوم دامي‌ در مجلات ISI وجود نداشت اما اكنون ساليانه بيش از 50 مقاله ISI چاپ مي‌شود كه گسترش قابل توجه تحصيلات تكميلي باعث افزايش اين تحقيقات تخصصي خواهد شد كه قطعا انجام اين مقالات تخصصي در بهبود توليدات و در بخش اجرا نيز تاثيرگذار است.
وي افزود: به طور كلي دامداران به خصوص در توليد شير و طيور كه به صورت صنعتي اداره مي‌شود از اين تحقيقات استفاده مي‌كنند كه البته براي كاربرد نتايج تحقيقات به روز و به هنگام در بخش اجرا بايد زيرساخت‌هاي لازم در اين زمينه ايجاد كنيم كه عمده‌ترين زيرساخت لازم ايجاد باور بين توليدكنندگان و دست‌اندركاران است، يعني توليدكنندگان باور داشته باشند كه مي‌توانند در پژوهش سرمايه‌گذاري كنند و همچنين باور داشته باشند كه پژوهش مي‌تواند مشكلات آن‌ها را حل كند.
دكتر دانش مسگران تصريح كرد: اين امر نيازمند ايجاد جايگاه ارزشي براي پژوهش است، يعني سرمايه‌گذاري در زمينه توليد علم بايد يك ارزش تلقي شود.
اين استاد دانشگاه با اشاره به اين كه در حال حاضر سيستمي‌ كه مشكلات بخش توليدي را نيازسنجي كند وجود ندارد، گفت: هم اكنون به صورت مشخص سيستمي‌ وجود ندارد كه مشكلات بخش كشاورزي را بخش تحقيقات منتقل و نتايج آن را كاربري كند اما پژوهشگران دانشگاه‌ها به نوعي با توليدكنندگان در ارتباط هستند و سعي مي‌كنند موضوعات را براساس مشكلات صنعت پيگيري كنند.
وي همچنين اظهار كرد: محققان با يكديگر به صورت تيم در ارتباط نيستند و تنها ارتباط آن‌ها از طريق كنگره‌ها، سمينار‌ها و مقالات علمي‌ است.
اين متخصص علوم دامي‌ تصريح كرد: وضعيت موجود نسبت به آرمان‌ها مطلوب نيست اما چون اقدامات تازه آغاز شده و در يك مرحله گذر هستيم مي‌توان به گسترش آن اميدوار بود.
دكتر دانش مسگران معتقد است: سرمايه‌گذاري در زمينه پژوهش‌هاي علمي‌ از طرف بخش خصوصي و بخش دولتي بايد افزايش يابد و دولت بايد امكانات و بستر لازم براي ترغيب بخش خصوصي فراهم كند. همچنين در مواردي بايد قوانيني وضع شود كه با تحميل و با استفاده از اهرم فشار بخش خصوصي وادار به انجام اقداماتي شوند. مثلا يكسري تعرفه‌هايي بايد براي واردكنندگان و توليدكنندگان در نظر گرفته شود كه بخشي از سود حاصل براي انجام پژوهش در همان بخش هزينه شود.
اين عضو هيات علمي‌ دانشگاه فردوسي مشهد ترويج را حلقه مفقوده بين پژوهش و توليد عنوان كرد و گفت: تا زماني كه ترويج قوي نداشته باشيم نمي‌توان انتظار داشت كه يافته‌هاي پژوهشي به صورت سيستماتيك در جامعه توليدي مورد استفاده قرار گيرد چون زبان پژوهش زبان خاصي است كه بايد به زبان توليدكنندگان ترجمه و ارائه شود و اين امر وظيفه بخش ترويج است اما متاسفانه در حال حاضر عملكرد اين بخش ضعيف است.