محققان دانشکده‌ شيمي دانشگاه تبريز، طي پژوهشي، با افزودن نانوذرات دي‌ اکسيد تيتانيم به آب و تابش نور فرابنفش به آن توانستند ماده‌ آلاينده و رنگ‌زاي «اسيد آبي 9» را از آب حذف ‌کنند.
به گزارش سرويس پژوهشي خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، عليرضا ختائي، عضو هيات علمي گروه شيمي کاربردي دانشکده شيمي دانشگاه تبريز در ‌اين زمينه گفت: «در اين پژوهش از نانوذرات صنعتي دي ‌اکسيد تيتانيم، با اندازه‌ ميانگين 21 نانومتر، به‌عنوان فعال‌کننده استفاده‌ شده‌ است که موجب بهبود فرايند اکسايش پيشرفته و حذف بهتر آلاينده‌هاي آب مي‌شود».
وي درباره‌ استفاده از فرايند اکسايش پيشرفته گفت: «ازجمله روش‌هايي كه در سال‌هاي اخير براي حذف آلاينده‌هاي آب از جمله رنگ‌هاي نساجي، مواد آلي، سموم كشاورزي و ... در غلظت‌هاي كم مورداستفاده قرارگرفته‌ است، فرايندهاي اكسايش پيشرفته(AOP) است. به ‌طوركلي، فرايندهاي اكسايش پيشرفته، دربرگيرنده‌ي تمام فرايندهايي است كه در آنها با روش‌هاي مختلف، راديكال‌هاي فعال هيدروكسيل توليد مي‌شود، که قدرت اكسيدكنندگي بسيار بالاي آنها، باعث تخريب كامل اكثر آلاينده‌ها مي‌شود».
عضو هيات علمي گروه شيمي کاربردي دانشکده شيمي دانشگاه تبريز با بيان اين مطلب که هم‌اکنون در کشورهايي نظير ايتاليا و فرانسه به ‌صورت صنعتي با استفاده از نانوفعال‌سازهاي ‌نوري به تصفيه آلاينده‌هاي زيست‌محيطي پرداخته‌ مي‌شود، اظهارداشت: «مؤسساتي چون سازمان حفاظت محيط زيست، صنايع نساجي و رنگرزي(براي تصفيه‌ پساب حاوي مواد رنگ‌زا) و سازمان جهاد کشاورزي(براي تصفيه‌ پساب حاوي مواد رنگ‌زا و سموم دفع آفات کشاورزي) مي‌توانند از نتايج اين تحقيق استفاده‌ كنند».
ختائي افزود: «در اين پژوهش سعي‌شده ‌است ضمن مطالعه و بررسي حذف ماده‌ي رنگزاي اسيد آبي 9 در مقادير كم با استفاده از فرايندهاي اكسايش پيشرفته (يعني فرايندهاي فتوكاتاليز، فنتون، شبه - فنتون و انعقاد الکتريکي)، با به‌ كارگيري نانوفعال‌ساز‌هاي دي ‌اکسيد تيتانيم، كارايي اين فرايندها، بهبود يابد. همچنين، به ‌منظور تعيين مشخصات نانوذرات دي ‌اکسيد تيتانيم مورد استفاده از تصاوير SEM و TEM و طيف‌هاي XRD ،FT-IR و BET، بهره‌ گرفته‌ شده‌ است».
وي، وجود کارخانجات سيمان‌سازي و شيشه‌سازي متعدد در ايران را زمينه‌ مناسبي براي تهيه سطوح خودپالا با به‌ کارگيري نانوفعال‌سازهاي ‌نوري دانست.
بنابر اعلام ستاد ويژه توسعه فن‌آوري نانو، جزئيات اين پژوهش ك با همکاري عليرضا اماني ‌قديم و وحيد وطن‌پور(دانشجويان دوره دکتري شيمي کاربردي) در گروه شيمي کاربردي دانشکده‌ شيمي دانشگاه تبريز انجام ‌شده‌ در مجله‌ Journal of Hazardous Materials (جلد 161، صفحات 1233-1225، سال 2009) منتشر شده‌ است.