فيزيکدان‌ها رکود کوچک‌ترين نوشته جهان را شکسته و توانستند حروفي تنها به اندازه 3/0 نانومتر ايجاد كنند كه نشان مي دهد که اطلاعات را مي‌توان به شکلي چگال تر از آنچه تصور مي‌شد ذخيره کرد.
به گزارش سرويس فن‌اوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، اين پژوهش در موسسه علوم مواد و انرژي (SIMES) که موسسه‌اي مشترک ميان دانشگاه استنفورد و آزمايشگاه ملي شتاب‌دهنده SLAC (متعلق به وزارت انرژي آمريکا) مي‌باشد، انجام شده است.
دانشمندان دانشگاه استنفورد در سال‌هاي 1985 و 1990 موفق به ثبت رکورد کوچک‌ترين نوشته دنيا شده بودند و با اين کار، افتخارات گذشته خود را دوباره احيا کرده‌اند.
اين پژوهشگران حروف «اس» و «يو» (Stanford University) را درون الگوهاي تداخلي تشکيل‌شده توسط امواج کوانتومي الکترون روي يک سطح باريک از مس کدگذاري كردند.
الگوهاي امواج طرح سه‌بعدي کوچکي از اين اطلاعات را به تصوير مي‌کشند که مي‌توان آن را توسط يک ميکروسکوپ قوي مشاهده کرد.
هري مانوهاران، استاد فيزيک و راهنماي اين پروژه تحقيقاتي مي‌گويد: «تا چه دانسيته‌اي مي‌توانيد اطلاعات را روي يک تراشه رايانه‌اي کدگذاري کنيد؟ فرض بر اين بوده است که به طور اساسي محدوده نهايي زماني است که هر اتم نمايانگر يک بيت باشد. ديگر بيش از اين نمي‌توان ادامه داد؛ به عبارت ديگر، امکان کاهش مقياس در محدوده زيراتمي امکان‌پذير نيست. اما در اين آزمايش ما به ازاي هر الکترون، 35 بيت را ذخيره نموديم تا بتوانيم هر حرف را کدگذاري کنيم؛ بنابراين ديگر يک بيت به ازاي هر اتم حد نهايي دانسيته اطلاعات نيست».
50 سال است که تلاش براي کوچک‌تر نوشتن، نقشي اساسي در توسعه فن‌آوري نانو ايفا کرده است، بسيار قبل از آنکه کلمه «نانو» به يک واژه روزمره تبديل شود.
ريچارد فاينمن، فيزيکدان بزرگ، در سخنراني خود در سال 1959 بيان كرد که هيچ محدوديت فيزيکي که از کوچک‌تر کردن ماشين‌ها و مدارات جلوگيري کند، وجود ندارد.
عنوان سخنراني او اين بود: «فضاي زيادي آن پايين وجود دارد».
فاينمن يک جايزه 1000 دلاري براي کسي تعيين کرد که بتواند راهي براي نوشتن يک صفحه از يک کتاب معمولي به اندازه 25000 برابر کوچک‌تر از اندازه معمول بيابد (مقياسي که در آن کل دايره‌المعارف بريتانيکا روي نوک يک سوزن جاي مي‌گيرد).
به گزارش ستاد ويژه توسعه فن‌اوري نانو، او اين مبلغ را تا سال 1985 نزد خود نگه داشته و سپس يک چک براي تام نيومن، دانشجوي تحصيلات تکميلي دانشگاه استنفورد که با پروفسور فابين پيس، استاد مهندسي برق کار مي کرد، ارسال کرد.
نيومن از ليتوگرافي اشعه الکتروني براي حک کردن صفحه آغازين کتاب معروف چارلز ديکنز، داستان دو شهر، استفاده كرد به نحوي که فقط با ميکروسکوپ الکتروني امکان خواندن آن وجود داشت.
اين رکورد تا سال 1990 باقي ماند؛ در آن زمان محققان آي‌بي‌ام با آرايش دادن 35 اتم زنون، حروف نام شرکت خود را روي يک سطح درج كردند.