پژوهشگران دانشگاه تهران موفق‌ شدند طي پژوهشي ترکيب بين‌فلزي Mg2Ni را توليد کنند که با داشتن ظرفيت زياد در جذب هيدروژن، موجب افزايش ظرفيت و زمان دشارژ باتري‌هاي هيدروژني شده‌ است.
به گزارش سرويس فن‌آوري خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، مريم مهري، دانشجوي دکتري مهندسي مواد دانشگاه تهران و مجري اين طرح در اين زمينه گفت: «ميزان ذخيره هيدروژن به صورت اتمي در اين ترکيب، از ميزان هيدروژن مايع هم حجم آن بيشتراست.»
وي خاطرنشان كرد: «هيدروژن سوخت مناسبي است اما ذخيره‌کردن آن به‌ لحاظ حجم زياد و خطرات ناشي از اشتعال و انفجار، داراي مشکلات زيادي‌است. يکي از روش‌هاي ذخيره‌ کردن هيدروژن، به ‌کارگيري ترکيب جاذب هيدروژن است که در بين نانومواد، منيزيم و برخي از ترکيبات آن بيشترين ميزان ظرفيت پذيرش هيدروژن دارا هستند.»
ترکيب بين فلزي Mg2Ni از جمله مواد جاذب هيدروژن است که ظرفيت جذب هيدروژن به ميزان ‌٦/٣ درصد وزني خود را دارد. اين ماده، در ساخت الکترود آند باتري‌هاي قابل شارژ NiMH استفاده ‌شده‌ است و همچنين در مخازن هيدروژن نيز قابل‌ استفاده هستند. هيدروژن به‌ صورت محلول جامد در داخل اين ترکيب ذخيره‌ مي‌شود.
مهري، ساخت اين ترکيب با استفاده از روش‌هاي ذوب و ريخته‌گري را(به ‌دليل تفاوت نقاط ذوب و فشار بخار عناصر آن) داراي مشكلات زيادي دانست که باعث عدم يکنواختي آن مي‌شوند و درنتيجه ظرفيت پذيرش هيدروژن در آن را کاهش مي‌دهند.
وي، آلياژسازي مکانيکي را روشي مناسب براي تهيه ترکيبات بين‌فلزي بيان‌کرد و افزود: «به‌علت کاهش اندازه دانه‌ها و افزايش سطح در معرض واکنش در نانوبلور‌هاي Mg2Ni، سينتيک جذب بهبود مي‌يابد و ظرفيت دشارژ بالاترمي‌رود و زمان فعال‌سازي نيز کاهش ‌پيدا مي‌کند. همچنين از عناصر آلياژي مانند نيوبيم براي بهبود خواص جذب و دفع هيدروژن، استفاده شده‌است».
براي ساخت تركيب بين‌فلزي Mg2Ni به‌ روش آلياژسازي مكانيكي، آسياب با اتمسفر گاز خنثي و از نوع گلوله‌يي سياره‌يي (به‌دليل انرژي بالاي آن) استفاده ‌شده ‌است.
براي بررسي خواص الكتروشيميايي پودرهاي به‌ دست‌آمده، يك پيل الكتروشيميايي با سه الكترود به‌ کار گرفته‌ شده و ساختمان بلوري اين پودرها نيز به ‌وسيله پراش‌سنج پرتو ايكس(XRD) و مورفولوژي مخلوط پودري، با استفاده از ميكروسكپ الكتروني روبشي(SEM) بررسي‌شده‌است.
به گزارش ستاد ويژه توسعه فن‌آوري نانو، جزئيات اين پژوهش که با هدايت دکتر فرشيد کاشاني‌ بزرگ در دانشکده مهندسي مواد و متالورژي دانشگاه تهران انجام‌ شده، در مجله International Journal of Modern Physics B (IJMPB) منتشرشده‌است.