به همت محققان دانشگاهي بررسي شد:
مقاوم سازي بناهاي تاريخي كشور در برابر زلزله با استفاده از تزريق شيميايي

يافته‌هاي يك پژوهش در دانشگاه تربيت مدرس نشان داد كه تزريق شيميايي موجب افزايش پارامترهاي مقاومتي، افزايش دانسيته و كاهش آسيب پذيري بناهاي تاريخي در برابر زلزله مي‌شود.
به گزارش سرويس پايان‌نامه خبرگزاري دانشجويان ايران(ايسنا)، با توجه به اهميت آثار باستاني و بناهاي تاريخي كه مبين تمدن و قدمت تاريخي هر ملتي محسوب مي‌شود و همچنين با توجه به سرعت گرفتن تخريب بناهاي باستاني در دهه‌هاي اخير به علت آلودگي‌هاي زيست محيطي ناشي از فعاليت‌هاي بشر، بحث مرمت و مقاوم سازي بناهاي تاريخي اهميت ويژه‌اي يافته است.
از ميان روش‌هاي مقاوم سازي كه جنبه كاربردي دارد مي‌توان به استفاده از تزريق مواد شيميايي در بنا اشاره كرد.
محمد هاديان، دانش آموخته رشته مهندسي عمران گرايش خاك و پي كه اين پژوهش در قالب پايان نامه كارشناسي ارشد وي انجام و ارائه شد با برشمردن برخي از اين مواد پرداخت و گفت: از مواد شيميايي قابل تزريق مي‌توان به پليمرها، دوغاب سيمان و دوغاب آهك اشاره كرد كه با توجه به سازگاري بيشتر دوغاب‌هاي سيمان و آهك از جنبه فيزيكي با مصالح بناي اصلي تاكيد بيشتر بر استفاده از دوغاب سيمان به علت ايجاد مقاومت بيشتر و سريعتر نسبت به دوغاب آهك است.
وي افزود: از آنجايي كه تزريق دوغاب باعث ايجاد يكپارچگي و پيوستگي مصالح در بنا مي‌شود، سبب انتقال بهتر نيروهاي فشاري به زمين و جلوگيري از ايجاد تنش‌هاي كششي در بنا مي‌شود. تزريق دوغاب علاوه بر يكپارچگي بنا سبب چسبندگي داخلي بيشتر مصالح و افزايش مقاومت فشاري و برشي بنا مي‌شود.
پژوهشگر دانشگاه تربيت مدرس گفت: از آنجايي كه از مهمترين عوامل تخريب بناها در ايران زلزله است، افزايش مقاومت برشي بنا جهت مقابله با نيروهاي جانبي زلزله از اهميت ويژه‌اي برخوردار است. لذا در اين تحقيق نسبت به دسته‌بندي مصالح بناهاي تاريخي ايران كه عموما شامل آجر با ملات‌هاي گچ خاكي و ماسه آهكي مي‌باشد، اقدام شد.
سپس سه نوع دوغاب آهك، آهك – سيمان و سيمان در نمونه‌هاي ساخته شده با مصالح ياد شده به تفكيك با رعايت ضوابط مربوطه، تزريق و بر روي نمونه‌هاي تزريق شده آزمايشات برش انجام شد.
وي در پايان اظهار داشت: مقايسه نتايج آزمايش‌ها نسبت به حالت تزريق نشده حاكي از افزايش پارامترهاي مقاومتي، افزايش دانسيته و كاهش انعطاف پذيري بنا مي‌باشد.
گفتني است اين پژوهش با راهنمايي دكتر علي كمك پناه و با مشاوره دكتر مسعود سلطاني محمدي از اعضاء هيات علمي دانشكده فني مهندسي دانشگاه تربيت مدرس انجام شد.

١٠:٠٧ ١٢/٠٣/١٣٨٨