نتايج تحقيقات پژوهشگران دانشگاه تربيت مدرس حاكي از تاثيرات سوء افزايش درصد چربي وزن بدن بر عملكرد هوازي است.
عبدالحسين پرنو، كارشناس ارشد تربيت بدني دانشگاه تربيت مدرس در گفت‌وگو با خبرنگار«پژوهشي» خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا) ، اظهار كرد: با افزايش درصد چربي بدن، عملكرد هوازي كاهش مي‌يابد، در صورتي كه افزايش درصد چربي، تاثيري بر توان بي‌هوازي ندارد.
وي افزود: اين تحقيق در قالب پايان نامه بر روي 44 بازيكن نخبه فوتبال ايران شامل بازيكنان ليگ برتر و بازيكنان تيم ملي فوتسال صورت گرفته و طي آن اندازه‌گيري‌هاي آنتروفومتريك شامل قد، وزن، چربي، طول اندام‌ها، دورران و بازو و نيز تست‌هاي فيزيولوژيكي شامل توان هوازي، توان بي‌هوازي، سرعت و چابكي بازيكنان انجام شده است.
وي در ادامه اظهار كرد: جهت مقايسه بازيكنان ايراني با بازيكنان خارجي اطلاعاتي جمع آوري شد كه بيشتر اندازه‌گيري‌ها در خصوص بازيكنان فوتبال و بسكتبال ساير كشورها موجود بود و در اين راستا در پرش عمودي بازيكنان خارجي، 80 تا 90 سانتيمتر و بازيكنان ايراني، 50 تا 53 سانتيمتر و در توان هوازي ميانگين بازيكنان خارجي بين 65 تا 70 و ميانگين بازيكنان ايراني 53 و 54 بود.
همچنين درصد چربي بازيكنان ايراني در حد نرمال بود اما ميزان قدرت و توان هوازي آنها ضعيف بود كه اين امر به دليل عدم رعايت برخي ويژگي‌هاي تمريني در تيم و توجه بيشتر به تكنيك بازيكنان بود.
پرنو در گفت‌و‌گو با ايسنا خاطر نشان كرد: توان هوازي شامل حداكثر اكسيژني است كه بدن فرد بهره‌برداري مي‌كند و بنابراين هر چه توان هوازي فرد بالاتر باشد، در ورزش‌هاي استقامتي موفق‌تر خواهد بود و بين توان هوازي با توان بي‌هوازي و درصد چربي بدن، ارتباط منفي و معني‌داري وجود دارد.
وي با اشاره به درج مقاله‌اي از اين پژوهش در مجله المپيك و ارائه آن در همايش ملي اصفهان، اظهار كرد: در اين پژوهش مشخص شد كه بازيكنان ايراني از توان بي‌هوازي، چابكي و انعطاف پذيري بيشتري برخوردارند و اين امر به عدم حضور مربي بدنساز در مجموعه تيم در آن دوره باز مي‌گردد.
گفتني است اين پژوهش در قالب پايان نامه و با راهنمايي دكتر رضا قراخانلو ارائه شده است.م/د