به گزارش خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، در پژوهشي كه براي سامان‌دهي و مستندسازي سكه‌هاي گنجينه‌ي ميراث فرهنگي توس انجام شد، از ميان 236 سكه‌ي مطالعه‌شده، 158 سكه مربوط به دوره‌ي اشكاني، 38 سكه مربوط به دوره‌ي ساماني، 27 سكه‌ي باختري، پنج سكه‌ي حكومت اليميايي، شش سكه‌ي سلوكي و دو سكه‌ي خاص از جمله‌ي اشياي ويژه‌ي گنجينه بودند.
هم‌چنين شايد قديمي‌ترين سكه‌ي اين مجموعه به قرن پنجم پيش از ميلاد و جديدترين آن‌ها به حدود قرن پنجم ميلادي مربوط باشد. ضمن آن‌كه خطوط به‌كار رفته در سكه‌ها، خطوط لاتين، پهلوي اشكان، پهلوي كتيبه‌يي، ساساني و اليميايي را شامل مي‌شوند.
فاطمه جهان‌پور ـ مجري طرح ـ براي بررسي سكه‌هاي پيش از اسلام و تهيه‌ي فرم شناسنامه‌يي آن‌ها و معرفي يك‌يك سكه‌ها، ابتدا دوره‌ي تاريخي و سپس وزن و قطر آن‌ها را اندازه گرفت. در اين تحقيق مواردي مانند شهر، تاريخ و نحوه‌ي به‌دست آمدن سكه و محل نگهداري آن با كمك كارشناسان اين حوزه مشخص و ثبت شد.
او در ادامه‌ي بررسي خود با كمك وزن و جنس سكه‌ها، واحد آن‌ها را مشخص كرد و سپس شخصيت‌هايي را كه تصوير آنها در پشت سكه‌ها حك شده‌ بود، شناسايي شدند؛ در اين ميان، گاهي از يك پادشاه تعدادي سكه با چهره‌هاي مختلف وجود داشت كه مرحله‌هاي مختلف زندگي او را و با تاج‌هاي متعدد نشان مي‌داد. ضمن آن‌كه برخي سكه‌ها نيز در روشن شدن مسائل اعتقادي آن دوره اهميت به‌سزايي داشتند. سپس سال ضرب، محل ضرب و نوع خط سكه‌ها تشخيص داده شد و عبارت‌هاي آن‌ها خوانده و ترجمه شدند.
در پايان اين پژوهش، تعداد 236 سكه‌ي ايراني پيش از اسلام و دو سكه‌ي‌ خاص در چند گروه دسته‌بندي شدند. اين طرح، كاربردهاي علمي فراواني براي پژوهش‌گران حوزه‌ي‌ ايران باستان دارد.