در صورت پيشرفت بيماري سرطان حنجره‌، گاهي پزشك مجبور به برداشتن كامل عضو، خصوصا جعبه صدا مي‌شود. برهمين اساس بيمار قادر به سخن گفتن به شيوه معمول نخواهد بود و آموزش صحبت كردن به وي با روش جديد از اهميت ويژه‌اي برخوردارست.
دكتر محمود صداقت آنكولوژيست در گفت‌وگو با خبرنگار «بهداشت و درمان» ايسنا واحد علوم پزشكي ايران، با بيان اين مطلب اظهار كرد: در عمل جراحي حنجره ممكن است تمام حنجره يا تنها قسمتي از آن برداشته شود. در هر كدام از اين عمل‌ها، پزشك يك حفره در قسمت جلوي گردن ايجاد مي‌كند كه اين عمل «تراكئوستومي» نام دارد.
وي با اشاره به امكان موقت يا دائمي بودن حفره ياد شده، ادامه داد: اگر تنها قسمتي از حنجره، مثلا يك تار صوتي، قسمتي از يك تار يا فقط اپي گلوت (مدخل حنجره) برداشته شود سوراخ موقتي است و به زودي ترميم مي‌شود؛ آنگاه بيمار قادر به سخن گفتن يا تنفس به شيوه معمول خواهد بود اما اگر تمام حنجره خارج شود بيمار بايد تا پايان عمر از طريق سوراخ ايجاد شده صحبت كند و يا عمل تنفس را انجام دهد.
دكتر صداقت آموزش چگونه صحبت كردن، ‌نفس كشيدن، سرفه و عطسه به چنين بيماراني را ضروري خواند و تاكيد كرد: يك بيمار مبتلا به سرطان حنجره بايد با اين واقعيت كنار بيايد كه از اين پس شيوه زندگي وي تغيير مي‌كند. تجربه نشان داده است، هرچه پذيرش بيمار نسبت به مشكلاتش بيشتر و بهتر باشد، عوارض جانبي كمتري براي وي ايجاد مي‌شود.
اين انكولوژيست، مرطوب كردن هواي اطراف اين بيماران را جهت تسهيل تنفس مفيد عنوان كرد و به ايسنا گفت: استفاده از شيوه‌هاي فيزيوتراپي و توانبخشي موجب مي‌شود ناحيه سر و گردن بيماران سرطاني، سريع‌تر با تغييرات ايجاد شده هماهنگ شوند و اعمال حياتي را با سرعت بيشتري انجام دهند.
وي در نهايت استفاده از ماشين تايپ، كامپيوتر، فرهنگ لغات و كتاب‌هاي تصوير دار را تا زمان آموختن سخن گفتن به روش جديد، جهت برقراري ارتباط مؤثر دانست و تصريح كرد: با اين كه گفتار از طريق مري، به وسيله حنجره مكانيكي يا با تلاش خود فرد، تن پاييني دارد و خشن به نظر مي‌رسد اما به دليل ايجاد شدن توسط خود فرد، براي بسياري از بيماران دلپذير است و موجب بهبود چشمگير روحيه آنها مي‌شود.