يكي از چالش‌‏هاي موجود در توسعه دانشگاه‌‏هاي مجازي آن است كه برخلاف انتظار كه ‏بايد اين دانشگاه‌‏ها از طريق بخش خصوصي راه‌‏اندازي شود ، تقريبا دولتي شده و سياست‌‏هاي كلي دولت بر توسعه آن سايه افكنده است.
دكتر علي اكبر جلالي ، عضو شوراي ملي ICT ايران ، درگفت و گو با خبرنگار ايلنا ، با بيان اين مطلب ، اظهارداشت: آموزش مجازي چند سالي است كه در كشور ما آغاز شده و بيشتر دانشگاه‌‏هاي بزرگ توانسته‌‏اند واحدهايي تحت عنوان آموزش مجازي راه‌‏اندازي كنند.
وي ، افزود: در اين زمينه ، عناصر اصلي براي آموزش‌‏هاي مجازي عبارتند از يك سيستم نرم‌‏افزاري تحت عنوان LMS ، احتياج به محتواي الكترونيكي (درس‌‏هاي ديجيتالي كلاس)، پهناي باند مناسب دسترسي به اينترنت و اساتيدي كه بتوانند به صورت آنلاين آموزش دهند كه متاسفانه در داخل كشور ما در هر چهار مورد هنوز در مقدمات كار هستيم و آن طور كه انتظار مي‌‏رفته نتوانستيم توسعه وسيع و گسترده‌‏اي داشته باشيم.
دكتر جلالي ، گفت: مشكلاتي را نيز دانشجويان در مواجهه با واحدهاي مجازي داشته‌‏اند كه مهم‌‏ترين آن ، فاصله فيزيكي دانشجويان با محيط دانشگاه بوده به طوري كه عموما خود را دانشجو ندانسته‌‏اند.
عضو شوراي ملي ICT ايران ، با بيان اين كه فرهنگ استفاده از آموزش‌‏هاي مجازي در كشور هم از نظر حوزه دانشگاهي و نيز دانشجويي جا نيافتاده است ، تصريح كرد: بايد تلاش كنيم كه اين فضا تا حد ممكن شكل طبيعي به خود گيرد ، چرا كه در دانشگاه‌‏هاي خارج از كشور آنهايي موفق هستند كه سرمايه‌‏گذاري‌‏هاي بزرگي به خصوص در پهناي باند دسترسي به آموزش‌‏هاي مجازي كرده‌‏اند ، اما در ايران اين مشكل بسيار جدي است.
دكتر جلالي ، با تاكيد بر اين كه به طور تقريبي 90 درصد دانشجويان مجازي در دانشگاه‌‏هاي تهران ، تهراني هستند ، يادآور شد: اين بر خلاف انتظار از يك دانشگاه مجازي است ، زيرا فلسفه وجود دانشگاه‌‏هاي مجازي آن است كه افراد مختلف از طبقات اجتماعي مختلف حتي از روستاها و مناطق محروم از اين امتياز برخوردار شوند.